Birarê minê ‘ezîzî, siddiqî, muxlîsî!

   Miyanê îmkanan de, heme qewetê xo reyra, dustûranê Lem’aya Îxlasî û sirrê îxlasê heqîqiyî, mebênê xo de û vera yewbînan karardiş, ma rê biyo ferz. Ez qet’î pêhesiyaya ke, no hîrê mengî yo, wazîfe diyayo hîrê merdiman ke pê ciyabiyayîşê fikir û meşrebanê biraranê xasan, ke tiya yî, yewbînan ra bikerî serd. 

   Hem bê sebeb mehkemayan taluq kenî ke hem Nurciyanê pêtan bi’eciznî û weswese biderî ê nazik û bêsebran û xizmetê Nurî ra dest bidî antiş. Nêbo, nêbo! Birariya fedekarane û muhabbeto samîmane yo ke mabênê şima do wa birijiyo. Qasê zerreyî zî bo, ma rê zirarê xo gird o. Çike yew refşo qijek, Denîzlî de sey xoceyanê … ma ra durî vistî. Goreyê xizmetê mayê Qur'an û îmanî eke luzum bibo ma ruhê xo zî feda bikerî. Pê sixintî yanxo tîtîziya ke sewbîna çiyan ra yena, fedakarê raştikînî, neke yewbînan ra bicigîriyî belkî pê kemalê mahwiyet û tewazu û teslîmiyet, qusur gêno xo ser, guriyêno ke muhabbetê xo, samîmiyetê xo bizîdno. Nêkela, hebi bena qubbe, beno ke hende yew ziraro xişn bido ke nêro tamîrkerdiş. Ez pabeyê ferasetê şima verdena û kilm birnena.

(Şuayan ra)

Seîdê Nursî

***