Senî lej de vera yew reqîbo muhtîşî, huwîyayîş reyra, qerez beno werîameyîş, dişmenîye bena yarî, kîn şenik beno, xeripîno; tewekkul reyra, vera musîbetî vindertiş zî winî yo.

   Meseleyo Hîrêyin: Her wext wayîrê yew hukmî yo. Nê wextê ğefletî de musîbet şeklê xo bedilnayo. Tay wextan de û tay şexsan de bela, bela nîyo, belkî yew lutfo îlahî yo. Seba ke ez nêweşîyê nê wextan û sewbîna musîbetzedeyan bextîyar vînena – la musîbet ganî dîn ro tesîr nêkero- derheqê duştê nêweşîye û musîbet de vindertene de yew fikir nêdano mi. Û înan rê hîssê pîzeveşnayîşî nêdano mi. Çunke, kam nêweşo ciwano ke yeno mi het ez vînena, goreyê hemseranê xo, yew derece wazîfeyê dînî û axîretî ra pabestîyayo. Ez ey ra fam kena ke, o dis merdiman rê ê bêj nêweşîyî musîbet nîyî, yew tewir nîmetê îlahî yî. Çunke, her çiqas a nêweşîye heyatê eyê dinyayî, fanî, kilm rê yew zehmetî dana, labelê heyatê eyê ebedîyî rê faydeyê xo est a. Yew bêj îbadet hesibêna (dekewena herinda îbadetî). Eke sihhet vîno, serxoşîya ciwaney û sefîleya nê wextî reyra, helbet nêşno halê xoyê nêweşîye mehfize bikero (bipawo), beno ke bikewo sefahet.