Mevajîn; “heta ke ez wextê xoyê qîmetdarî, meseleyanê wina şenikan reyde xerc kena, ez ê wextê xoyê erjayeyî, çiyanê qiymetdaran, sey zikir û fikir de serf kena” û xo medîn kîşt û îttîfaqî zeîf mekîn. Çunke no cîhado manewî de, meseleyo ke şima şenik zanî, beno ke zaf xişn bo. Senî ke şertêko muhîm û taybet de saetêk nobetgirotişê eskerêk, gilingan keweno hukmê serrêk îbadetî, no qeyde, no zemanê mexlûbiyet û bindestiya ehlê heqî de, meseleyanê cîhadê manewiyî de, yew rojê toyo erjaye ke ti serfê meseleyêko şenik kenî, beno ke, sey a saeta ey neferî, hezar qat qîmet bîgîro, yew rojê to, şêno bibo hezar rojî. Madem qeybê Ellahî yo, gerek merdim şenikbiyayîş û xişnbiyayîş, qîmet û bêqîmetiya gureyî ra nêewniyo. Îxlas û rayîrê rizaya îlahî de zerre beno sey estareyêk. Mahiyetê wesîleyî muhîm niyo, netîceyê ey muhîm o. Madem gaye rizaya îlahî yo û mîrazê ey îxlas o; o kar şenik niyo, xişn o.

   SEBEBO HEWTIN:

   Îxtîlaf û reqabetê ehlê heq û heqîqetî, çitur ke çimbarnêbiyayîş û xirsê malê dinya ra niyo, îttîfaqê ehlê dinya û ehlê xefletî zî, camêrdiye û alîcenabiye ra niyo. Belkî ehlê heqîqet semedo ke besenêkerdo xîretkêşiye û alîcenabiye, a ke heqîqetî ra yena, û musabeqeyo ke rayîrê heq de memduh o, (yanî pêvazdayîşo ke wesfê ey ameyî dayîş û werrekî bider ameyo) muhafaze bikero, û semedo ke kesê naehîlî dekewtî beyntar û heta dereceyêk sûyê îstimal kerdî, ehlê heq, kewto miyanê îxtîlafo reqabetin, hem ziraro pîl dayo xo hem zî dayo cemaetê Îslamî. La ehlê xeflet û ehlê dalalet, semedo ke o menfîetê xo, ke biyî aşiqê ey, dest ra nêvejiyo, û semedo ke reîs û embazanê xo, ke qandê menfîetê biyî perestwanê înan, nêcigirnî; zîllet û nemerdimî û bêxîretiya xo ra, bi embazanê xoyê mutlaqan ra -eke rezîl û xayîn û mozir bî zî- xalisane îttîhad kenî; hem ê şirîkanê xo reyra ke dormareyê menfîetî de ameyî pêser -çi tewir beno wa bibo- zerrî ra îttîfaq kenî. Netîceyê nê samîmiyet/zerrsafiyeyî ra fayde vînenî.

   Ha yo, ey ehlê heq û eshabê heqîqet ke marûzê musîbetêk biyî û kewtî îxtîlaf! Nê zemanê musîbetî de semedo ke şima îxlasî dest ra vejenî û rizaya îlahî nêkenî gayeyo meqsado esasin, şima biyê sebebê zîllet û bindestiya ehlê heqî. Karê dîn û uxrewî de, lazim o ke reqabet, gipta, hesed û moziriye çin bo. Û nuqtaya nezerê heqîqetî de zî ganî çin bo. Çunke sebebê moziriye û hesedî: Tek yew çiyî rê gelek destî derg benî û tek yew meqamî rê gelek çimî ewnînî û tek yew nane gelek mîdeyî wazenî, no sebebê muzahame (zehmet), munaqeşe (pêkewtiş), musabeqe (têqest) ra, sifte gibta, dima moziriye peyda bena.