Tekraratındaki lem'a-i i'caza bak ki; Kur'an kitab-ı zikir, kitab-ı dua, kitab-ı davet olduğundan içinde tekrar müstahsendir, belki elzemdir, belki eblağdır. Zira zikrin şe'ni, tekrar ile tenvirdir. Duanın şe'ni, terdad ile takrirdir. Emir ve davetin şe'ni, tekrar ile te'kiddir. Hem herkes, her vakit bütün Kur'anı okumağa muktedir olamaz veya muvaffak olmaz. Fakat bir sureye galiben muktedir olur. Onun için mühim makasıd-ı Kur'aniye, ekser uzun surelerde dercedilerek herbir sure, birer küçük Kur'an hükmüne geçmiş. Demek, hiç kimseyi mahrum etmemek için Kıssa-i Musa (A.S.) gibi bazı maksadlar tekrar edilmiş. 

   Hem cismanî ihtiyacat gibi manevî hacat dahi muhteliftir. Bazısına insan her nefes ona muhtaç olur. Cisme hava, ruha hû gibi. Bazısına her saat, Bismillah gibi ve hâkeza... Demek tekrar-ı âyât, tekerrür-ü ihtiyaçtan ileri gelmiş. O ihtiyaca işaret etmek, hem ihtiyacı uyandırıp teşvik etmek, hem iştiyakı ve iştihayı tahrik etmek için, Kur'anda bazı kıssalar tekerrür ediyor. 

   Hem Kur'an müessistir, bir din-i mübinin esasatıdır ve şu âlem-i İslâmiyetin temelleridir ve içtimaat-ı beşeriyeyi değiştirip, muhtelif tabakatın mükerrer suallerine cevabdır. Müessise tesbit için, tekrar lâzımdır. Te'kid için, terdad lâzımdır. Teyid için takrir, tahkik, tekrir lâzımdır. 

   Hem öyle mesail-i azîmeden ve hakaik-i dakikadan bahsediyor ki; umumun kalblerinde yerleştirmek için, çok defa muhtelif suretlerde tekrar lâzımdır. Bununla beraber sureten tekrardır. Fakat manen herbir âyette, herbir kıssada çok maânî, çok fevaid, çok vücuh, çok tabakat vardır. Her bir makamda ayrı ayrı mana ve faide ve maksad için zikrediliyor. Kur'anın mesail-i kevniyenin bazısında ibham ve icmali ise, irşadî bir lem'a-i i'cazdır.