karşı sabra ve tahammüle karar verdiğimizden sükût edip Allah’a havale ederek belki bunda da bir hayır var dedik. Fakat evham yüzünden ve garazkârların jurnalleri ile bu biçare masumlara böyle muameleler, belâların gelmesine bir vesile olacağından korktum, bunu yazmağa mecbur oldum. Zaten bu meselede bir kusur varsa benimdir. O biçareler sırf imanları ve ahiretleri için bana rıza-i ilâhî dairesinde yardım etmişler. Pek çok takdire müstahak iken böyle muameleler hattâ kışı dahi hiddete getirdi.

   Hem medar-ı hayrettir ki; bu defa da bir cemiyet vehmini tekrar ileri sürüyorlar. Halbuki, üç mahkeme bu ciheti tedkik edip beraet vermekle beraber mabeynimizde böyle medar-ı ittiham olacak hiçbir cemiyet, hiçbir emare mahkemeler, zabıtalar ve ehl-i vukuflar bulmamışlar. Yalnız bir muallimin talebeleri ve dârülfünun şakirdleri ve Kur’an dersi veren hafızın hıfza çalışanları gibi Risale-i Nur talebelerinde uhrevî bir kardeşlik var. Bunlara cemiyet namını veren ve onunla ittiham eden; bütün esnaf ve mekteblilere ve vaizlere siyasî cemiyet nazarıyla bakmak gerektir. Bunun için ben böyle asılsız ve manasız ittihamlarla buraya hapse gelenleri müdafaa etmeye lüzum görmüyorum. Yalnız hem bu memleketi, hem âlem-i İslâmı çok alâkadar eden ve maddî ve manevî bu vatana ve millete pek çok bereket ve menfaatı tahakkuk eden Risale-i Nur’u üç defa müdafaa ettiğimiz gibi tekrar aynı hakikat ile müdafaamı men edecek hiçbir sebep yok ve hiçbir kanun ve hiçbir siyaset yasak etmez ve edemez.

   Evet, biz bir cemiyetiz ve öyle bir cemiyetimiz var ki, her bir asırda üç yüz elli milyon dahil mensubları var. Ve her gün beş defa namazla, o mukaddes cemiyetin prensiblerine kemal-i hürmetle alâkalarını ve hizmetlerini gösteriyorlar.   اِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اِخْوَةٌ   kudsî programıyla birbirinin yardımına dualarıyla ve manevî kazançlarıyla koşuyorlar. İşte biz, bu mukaddes ve muazzam cemiyetin efradındanız. Ve hususî vazifemiz de, Kur’an’ın imanî hakikatlerini tahkikî bir surette ehl-i imana bildirip, onları ve kendimizi idam-ı ebedîden ve daimî ve berzahî haps-i münferidden kurtarmaktır. Sair dünyevî ve siyasî ve entrikalı cemiyet ve komitelerle ve bizim medar-ı ittihamımız olan cemiyetçilik gibi asılsız ve manasız gizli cemiyetle hiçbir münasebetimiz yoktur ve tenezzül etmiyoruz. Ve dört mahkeme inceden inceye tetkikten sonra, o cihette bize beraet vermiş.

***