dokunduracak tarzdaki ihanetlerine karşı beddua etmek isterken, onların yakında ölüm idamıyla kabr-ı haps-i münferidde azapları ve bu ihanetlerinin neticesinde bana ait maslâhatları ve hizmetimize menfaatleri düşündükçe, bedduadan vazgeçiyorum.

   Salisen: Her hafta bir-iki mektubunuz bana hem şifa, hem medar-ı teselli ve manevî bir sohbetle sizin ile görüşmeye vesile olmasından, kemal-i şevk ile postayı bekliyorum.

   Umumunuza birer birer selâm ve dua...

Said Nursî

***

   Aziz, sıddık kardeşlerim ve hakikat yolunda arkadaşlarım,

   Bu defa sizin beş-altı mübarek mektuplarınıza yalnız bir tek müşevveş mektubla cevap vermemden gücenmeyiniz.

   Evvelâ: Halil İbrahim'in mektubu, şahsıma verdiği fevkalâde meziyetler için kabul etmemek mesleğimizce lâzım gelirken, iki manidar tevafuku bana hem kendini kabul ettirdi, hem Lâhika’ya girdi. Fakat şahsıma ait kısmını bazen tayyettim ve bazısının üstünde Risale-i Nur kelimesini yazdım; ibaredeki suallerine cevap oldu.

   Birinci tevafuk: Hakkımda, teveccüh-ü ammeyi kırmak için bir yüzbaşı bana karşı beş vecihle kanunsuz hakaret ve ihanet ettiği aynı zamanda, belki aynı saatte, yüz tane böyle yüzbaşıdan ehl-i hakikat nazarında daha ehemmiyetli ve Risale-i Nur’un erkânından bir kardeşimiz, bu yeni mektubu, haddimden yüz derece ziyade ihtiram verip o gibi ihanetleri hiçe indirerek yazmış. Hem şakirdlerin erkân-ı mühimmesinden dört zat, aynı meseleye iştirak edip imza basmışlar. Ben de bu garip tevafukun hatırı için, mesleğime muhalif olan senakârane mektubu kabul edip tadil ederek Lâhika’ya geçirdim ve size de müsveddesini gönderdim.

   İkinci tevafuk: Ben, gece Asâ-yı Musa risalesini yazanları düşündüm ve yeni mektuplarda o noktada bahis aradım. Bu ağır kışta ve ara sıra bana münafıkların ilişmeleri, bunlara fütur vermek ihtimali var. Bu yazıcılara bir kamçı-yı teşvik lâzım. Nasıl ki Hasan Feyzi ve Halil İbrahim’in edibane