yedi sekiz adet ayatın ehemmiyetle gösterdikleri 1316 ve 7 tarihi ki, Kur’an’a karşı olan su-i kasdın mebdeidir.   فَاَمَّا الَّذِينَ شَقُوا   cifirce aynı tarihi gösteriyor. Eğer şeddeli  ( م )  iki  ( م )  sayılsa 1357; eğer şeddeli  ( ل )  iki  ( ل )  sayılsa 1347 ki, bu asrın tağiyane faaliyet tarihidir. Eğer her iki şeddeli ikişer sayılsa 1387 ki,   لاَ يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلاَّ اللّٰهُ   dehşetli bir cereyanın müntehası tarihi olmak ihtimali var.   فَفِى النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ   ise 1361. Eğer   فَفِى النَّارِ   ’deki okunmayan  ( ى )  sayılmaz, 1351 tarihini; eğer şeddeli nun asıl itibariyle bir lam, bir nun sayılsa yine 1331 tarihini ve Harb-i Umumi ateşinin feryad u fizar içindeki yangını göstererek cehennem ateşinden zefîr ve şehîk içinde ehl-i şekavetin azabını haber verip ehl-i imanı fitnelere düşüren şakîlerin hem dünyada hem ahirette cezalarına işaret eder. Aynen öyle de, bu asra zahiren bakan, esrarlı olan Sure-i   وَالسَّمَۤاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ   ’da şu ayetin 

اِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ

ifadesi gibi hem İstanbul’un iki harik-ı kebiri, hem Harb-i Umumînin dehşetli yangını cehennem azabı gibi o fitnenin bir cezasıdır, diye işaret eder.

   Elhasıl: Bu ayet her asra baktığı gibi bu asra da daha ziyade nazar-ı dikkati celb etmek için cifirce bu asrın, üç-dört devresinin tarihlerine, hadiselerine işaret manasının suretiyle ve tarz-ı ifadesiyle iki cereyanın keyfiyetlerine ve vaziyetlerine ima eder.

   Sabri’nin mektubu yolda iken ve gelmeden evvel o mektubun manevî tesiriyle bu ayeti   اَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا   ayeti ile beraber düşünürken birden