ve ne kadar müşkilât ziyadeleşse, kudsî vazife itibariyle daha ziyade ciddiyet ve şevkle hareket etmektir. Çünkü başkaların füturu ve çekilmesi, ehl-i himmetin şevkini, gayretini ziyadeleştirmeye sebeptir. Zira, gidenlerin vazifelerini de bir derece yapmaya kendini mecbur bilir ve bilmelidirler.

***

               وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ          بِاسْمِهِ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ بِعَدَدِ تَوَافُقَاتِ الْكَلِمَاتِ وَحُرُوفَاتِهَا فِى كِتَابِ الْكَۤائِنَاتِ

   Aziz, sıddık, âlicenap kardeşlerim,

   Nur ve gül fabrikalarının vaziyetlerinden, bu acip zamanda ne tarzda olduğunu haber vermiyorsunuz. Halbuki, bu dünyada en ziyade alâkadar olduğum onlardır. Her ne ise... Bu defa hakikatlerin yemişleri nevinde ve Risale-i Nur talebelerinin medar-ı teşviki olan letaif-i tevafukiyeden birisini, Feyzi’nin sebebiyle ve arzusuyla size gönderildi. ^(Haşiye) Şöyle ki:

   Bir gün tashihat işim yoktu. İşaratü’l-İ’caz’ın  ( ت  )  tevafuku hakkında yanlışım ve sehvim hatırıma geldi. Bir kefaretü’z-zünub aradım. Birden, Lâfzullahın başı olan elif, Risale-i Nur’un bir muhtasar fihristesi ve çekirdek-i aslîsi olan İşaratü’l-İ’caz’da ve resail-i sairede kerametkârane vaziyetler gösterdiğini düşündüm. Acaba Lâfzullahın  ( ل )  ve ( ﻫ ) harfleri dahi ne vaziyet gösterecek diye baştan aşağıya bütün İşaratü’l-İ’caz’ı, sahifelerdeki satırbaşları ve nihayetlerini saydım.  ( ل  )  ve  ( ﻫ )  ’nin elif gibi kerametkârane