Dördüncüsü:   اِنَّ الْخِلَافَةَ بَعْدٖى   (ilâ ahir...) şeddeli   اِنَّ   yüz bir,  الْخِلَافَةُ  bin yüz kırk bir,  بَعْدىِ   seksen altı eder. Yekûnü: Arabîce bin üç yüz yirmi sekiz olur ve Rumîce bin üç yüz yirmi altıdır ki, hulefa-yı raşidînin isimleri ikinci vecihde gösterdiği aynı tarihe ve hürriyetin üçüncü senesindeki inkıta-ı hilâfetin tarihine tam tamına tevafuku, elbette o lisanü’l-gayb olan Zatın lisanında tesadüfî olamaz; belki onu da görmüş, ona da işaret etmiş.

   Beşincisi:   اِنَّ الْخِلَافَةَ   şeddeli ( ن ) bir ( ن ) sayılsa, bin yüz doksan iki eder ki aynen   ثَلَاثُونَ سَنَةً   cümlesinin gösterdiği gibi, bin iki yüz iki tarihine on farkla tam tevafuk ederek tam ve nakıs bütün müddet-i hilâfeti göstermesi ve yalnız   خِلاَفَةَ   kelimesi bin yüz on bir edip tam hilâfetin müddetine tam tevafukla beraber bu müddete işaret eder.  ثَلَاثُونَ  kelimesinin cifrî hesabı olan bin seksen yedi adedine, yirmi dört gibi cüz’î bir farkla muvafakat etmesi, elbette ve herhalde o Muhbir-i Gaybî’nin bir işaret-i gaybiyesidir ve bir nevi mucizat-ı gaybiyesinin bir lem’asıdır.

   İşte bu kısacık hadisin câmiiyetine, sair cevamiü’l-kelim olan hadisler kıyas edilsin.

سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَٓا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلٖيمُ الْحَكٖيمُ

۞۞۞