Biz tahmin ettik ki, yirmi dört saatte üç hurma tanesi kadar gıda ile külfetsiz idare etti. Fazlaya iştihası olmadığı için yemiyordu. Bu hâl, güya Ramazandan sonra ona yazdırılacak olan İktisad Risalesinin bereketine ve mübarekiyetine ve kerametine bir işaret idi.

   Ve bir de Risale-i Nur’un takviye-i din hakkında hizmetine işaret eden bir diğer hadise şudur ki, Isparta’nın mühim bir aliminin, takriben otuz-kırk sene evvel yazdığı istikbale dair kasidesinin fıkraları, Risale-i Nur’a tam tevafuk ediyor ve Risale-i Nur’u gösteriyor. Şöyle ki:

   Allah rahmet etsin ve kabri pürnur olsun, Topal Şükrü Efendi namında ehl-i kalb ve Isparta’nın bir medar-ı fahri olan zatın kerametkârane burada meşhur bir şiirini gördüm, getirip arkadaşlarıma gösterdim. Dedim: Bu zat bu dalâletli zamanımızdan bahsettiği gibi, bir fıkrası da harb-i umumîden bahsediyor gibi görünüyor. Çünkü bu şiirinde diyor:

   “Aferin çarha ki, çattırdı kuduzu kuduza”

    Yani, bütün dünya kâfirlerini birbirine musallat ettirdi. Ve iki satır sonra yine diyor:

   “Sûk-i asr içre bütün dâd ü sited, küfr ü dalâl;

     Müşteri kalmadı, din indi ucuzdan ucuza.”

     Yani o asrın çarşısında alış-veriş dinsizlik elinde olacak, dinsizlik hükmedecek, din gayet ucuza düşecek ve İslâmın şeairi gizlenecek. Sonra diyor:

   Şükrî ya bilmezem esrar-ı gayıbdan amma;

   Ya ileri, ya geri, takrib ederim üç otuza.

   Kendi tefsir ediyor. Yani, otuz üçe şiddetli kafiyesini müraat için, otuz üç yerine “üç otuz” demiştir. Hem harb-i umumîye işaret ettiği fıkrasıyla, “dinsizlik düsturları, kanunları, o asır çarşısında hükmettiği...” fıkrasının ortasında şöyle diyor:

   “Eriş ey avn-i şeriat,  ^(Haşiye)  eriş ey muhyi’d-din!

    Elem-i rîş-i cefa sîneden erişti öze.”

    Şimdi benim kanaatim geliyor ki, bu zat, otuz üç senesinden sonra Risale-i Nur’u Isparta’nın imdadına çağırıyor. “Ey avn-i şeriat! Ey muhyi’d-din yetiş!” diyor.