bir adam geldi, Ali Efendi’ye gönderdim. Ve şu ümidin fevkinde anî olarak gelen vasıta-i irsal, eserin kudsiyetine sarih ve bariz bir delil olduğuna şüphe kalmadı.

   Üstad-ı azizim! Bazen Nurları düşünüp, hakikaten pek çok hakaik ve hikmetleri ihtiva ettiklerini görüyordum. Yalnız şu şehr-i rahmet ve mağfiretin ibadatından olan sıyama ait bir mevzu açılmadığını görerek, Üstadıma bir ariza takdim etsem ve otuz günden ibaret olan Ramazan-ı Şerife ait Otuzuncu Mektub olmak üzere, bir niyazda bulunmak emelinde iken, bir sebebe binaen şu arzumdan feragat ettim.

   İşte bu defa Külliyat-ı Nur’dan mebhus-u anha risale, bu abd-i âcize hitaben, “Senin kalbindeki hafi bir arzu ve hissin, bizim levha-i manevîmizde gayet büyük harflerle yazılıdır ki, işte is’af edildi.” tarzında bana ihsan buyuruldu. Fakir de, ruhumun mühim bir ihtiyacını temin eden, binler hikmet ve müjdeli Ramazaniyeyi alarak, Kur’an-ı Azîmüşşanı inzal edene secdeler ve Nurlar dellâl-i âlişanına hadsiz teşekkürler ile, borçlu olduğum dua-yı fazılânelerine müdavim bulunduğumu arzeylerim, efendim hazretleri.

Sabri

*

(Sabri’nin fıkrası.)

   Eyyühe’l-Üstadü’l-muhterem!

   Bu kerre Yirmi Yedinci Mektubun İkinci Zeylini, Yirmi Sekizinci Mektubun Beşinci, Altıncı Meselelerini bil’istinsah asıl maa’s-suret takdim ediyorum. Bendeleri Yirmi Yedinci Mektubun telif ve tesis ve tertibinde çok mühim bir isabet hissediyorum ki, bu mektubun telifindeki gaye, kat’iyen mektub sahiplerini ilân ve teşhir olmadığı, belki muhtelifü’d-derecat zevi’l-efkâr ve elbabın her biri, Nurların ancak yüzde birer hassalarını ve fevaidini görerek, dellâl-ı Kur’an’ın bir dereceye kadar nidalarını taklide çalışmaları, ayrıca bir zevk ve letafet ihsas ediyor.

   Nur deryasını görmeyen bazı kimseler müştakane soruyorlar ki, mensub bulunduğunuz Nur eczahanesinde ne gibi mualecat var ve asıl mevzuları nedir? Evvelce bu suale karşı Risaletü’n-Nur’u mümkün ise, birer birer