Yine aynen Ramazan Bayramında, Üstadın rızası olmadığı halde, Tahsin ve ben –yani Emin– bir kilo ince şeker getirmiştik. Ekseri yoğurt ve süt ve tatlı kabağa ve sair şeylere, bazen yirmi-otuz dirhem kadar kattıkları halde –iki aydan fazladır– halen o şekerden yüz dirhemden fazla kalması, elbette bereket sebebiyledir.

   Hem bu havalideki şakirdler, herkes cüz’î-küllî hissetmiş ve itiraf ediyorlar ki: Risale-i Nur’a çalıştığımız zaman, hem rızkımızda bereket ve suhulet, hem kalbimizde bir inşirah ve ferah zâhiren hissediyoruz. Ezcümle, ben –yani Emin– kendim itiraf ediyorum ki; Risale-i Nur dairesine girmezden evvel, bütün sene çalışırdım. Ne vakit Risale-i Nur dairesine girdim, senede üç-dört ay kadar ancak çalışabildiğim halde, evvelkinden daha müferrah ve daha mesud bir halde yaşamaklığım, yüzde yüz Risale-i Nur hizmetinin bereketiyle olduğuna hiç şüphe yok. ^(Haşiye)

   Hem, ezcümle, Üstadımız diyor ki: “Benim de kanaat-ı kat’iyem çok tecrübelerle gelmiş ki, Risale-i Nur’un tashihatıyla meşgul olduğum zaman, pek zâhir tarzda, hem rızkımda bereket, hem kolaylık görüyorum. Her ne vakit çalışmazsam o hali görmüyorum.”

   Hem Üstadımız diyor ve biz de tasdik ediyoruz: “Ben son zamanda anladım ki; şimdiye kadar hem ben, hem dostlarım bu hakikatin suretini başka şekilde görmüşüz. Şöyle ki; hapishanede bir tek ekmek, sekiz ve bazen on gün bana kâfi geldiği halde, burada aynen o tarzda yaşıyordum. Hem ben, hem kardeşlerim, bunu benim az yemek ve iştahsızlığıma veriyorduk. Halbuki, çok emarelerle kat’iyen anladık ki, o acib hâl bereket neticesi imiş. Bir kaç defa sekiz günde bana kâfi gelen bir ekmeği aynı iştiha ile –çalışmadığımdan berekete mazhar olmadığım zaman– iki günde, bazen bir buçuk günde bitiriyordum. Demek, bu on altı-on yedi seneden beri benim mükemmel tayinatım, Risale-i Nur’un hizmetinden gelen bir bereketten idi. Evet, aynelyakîn derecesinde bize de kanaat gelmiş ki, bu kesretli hadisat-ı bereket, Kur’an-ı Mucizü’l-Beyan’ın i’caz-ı manevîsinin bir şuaıdır. Manen der: “Ey Kur’an’ın şakirdleri! Sizleri vazife-i mukaddesenizden ekseriyetle geri bırakan, maişet telâşesidir. Bu ise, Kur’an’ın feyziyle, bereket nev’inde size veriliyor; vazifenize bakınız.”