rey tekrar kerdo û neqil kerdo ke duaya varanî ya Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ke daîma bi lez û bez ameya qebulkerdiş. Hetta tay reyan mînberê şerîfî ser o, destê xo seba duaya varanî berz kerdî, hima ke destê xo nêronayî, varan varayo.1
Senî ke verê cû zî ma behs kerd, yew-di rey gama ke artêş teyşan mendêne, hewr ameyêne û varan dayêne. Hetta verî nubuwwetî, bawkalê nebî E’bdulmuttelîb, wextê qitekiya/qijekiya Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî de, bi xêrî riyê eyê mubarekî şiyên duaya varanî. Seba xatirê riyê Ey varan ameyên ke o hedîse, bi şîîrêka Ebdulmuttelîbî veng dayo. 2
Hem wefatê Nebewî ra pey, Hezretî ‘Umerî, Hezretî ‘Ebbas kerdo wesîle û vato: “Ya Reb! No datê hebîbê to yo. Seba xatirê hurmetê riyê ey varan bide.” Varan ameyo.3
Hem Îmamê Buxarî û Muslîm xebere danê ke: Seba varanî dua ameye waştiş. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî dua kerde. Varan wina ame ke mecbûr mendê va: “Eman dua bike, wa vindo.” Dua kerde. Cade vindert.4
Nimûneyo Diyin: Nêzdiyê tewaturî meşhûr o ke: Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, sehabe û êyê ke ameybî îmanî hima nêresaybî çewresî ra ver û wexto ke îbadet hima mûnîk/nimitkî ameyêne kerdene, dua kerde:
