bi qasî ke mirda çar sey esparan bikero, zad û zexîre da. Û va: “Seke qet kêm nêbibo, wina halê xoyê verînî de mend.” ¹         

Ha yo, no mûcîzeyê bereketî, bi çar sey merdiman rê, xusûsen/nemaze bi hawayêk ke bi Hezretî ‘Umerî munasebtdar bo, ameyo meydan. Pey rîwayetan de, nê estî. Sukûtê nînan, tesdîq o; mevaje di-hîrê xeberê wahid î û bi ser ra meviyare. Eke hedîseyê wina, xeberê wahid bibî zî, bi qasî tewaturê me’newî, qenaet danî.

Nimûneyo Çarêsin: Sere de Buxarî û Muslîm, kitabê sehîhî xebere danî ke:

Piyê Hezretî Cabirî wefat keno. Deynê ey zaf o; zaf deyndar o. Wayîrê deynî zî Yahûdî yê. Cabir,  malê eslî yê piyê xo, da wayîrê deynan, qebul nêkerd. Hal no yo ke, fêkiyê/meyweyê rezê ey, do çend serran de zî qîmê deynê ey nêkerî. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, ferman kerd: “Fêkiyanê rezî biçînî, biyarî bêderî/celeyî ser.” Înan wina kerd. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam miyanê bêderî de geyra, dua kerd. Dima Cabirî, bêderî ra, deynanê temamê wayîrê deynanê piyê xo dayiş ra pey, hewna, henda mehsûlato ke yew serre de rezî ra yeno, bêderî de mend. Yahûdiyê ke piyê Cabirî deyndarê înan bi, zaf ecêb mendî û kewtê heyretî. ²

Ha yo, no mûcîzeyo zelal yê bereketî, tena xebera rîwayetê çend rawiyanê sey Hezretî Cabir niya; belkî hukmê