Hem ferman kerdo ke: ¹ ¿ııˆÛ pÛ܈ÛAÕ¿ KÛ}˜LÙÉÙçÙ ¿Ç˜wıöÛéÙ ¿Ç˜FÛAsıñÛéÙ

  vato: “Taîfeyêko asî do ‘Emmarî qetil bikero.” Dima herbê Siffînî de ame qetil kerdene. Hezretê ‘Elî eno delîl nawna ke hetkarê/ardimkarê Muawiyeyî baxî/asî yê. La Muawiyeyî tewîl kerd. Amr Îbnê Asî va: “Baxî/asî tena qatilê eyê; ma heme niyê.”²

Hem ferman kerdo ke:³  ¿ııˆÛ ¿Ç˜ÎwıLÛäÛ ºÛ KÛn˜åÛ\Ù ÖÛAÀÛ¿İÛ pÙÜÛ\Ù TÛñˆA

 vato û xebere daya, “Heta ke Hezretê ‘Umer weş bo, miyanê şima de fîtneyî nêvejiyenî!” wina zî biyo.

Hem Sehl Îbnê Amr, îmanardişî ra ver, esîr kewto. Hezretê ‘Umerî, Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ra vato ke: “Destûr bide, ez do didananê nê bianca. Çunke ey bi fesahetê xo kafirê Qureyşiyan ver ama teşwîqê herbî kerdêne.” Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ferman kerdo û vato; ⁴‡ÛpÛ_’ò ¿Ûı˜ ïÛ}ÙèİÛ ÖÛ}ÛAÖA ïÛ_Ù\ˆ Ù⁄Û ïÛApÙÜÛ\Ù

 demê wefatê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî wextê hedîseyo dehşetin û sabirsûz, senî ke Hezretê Ebûbekirê Siddiqî, Medîneya Munewwere de, bi metanetêk tam her kes tesellî û sakîn kerdo, eynî sey ey, no Sehl a game de,