Esaso Hîrêyin: Xeberî ke neqil benê, eke hawayê tewaturî de bibî, qet’î yî. Tewatur di qismî yo: ^(Haşiye)  Yew tira “tewaturo sarîh”, yew zî “tewaturo me’newî” yo. Tewaturo me’newî zî di qismî yo. Yew tira sukûtî yo. Yanî îskût/bêvengî reyde qebul bider nawniyayo. Mesela: Miyanê cematêk de merdimêk, eke binê nezerê/ewniyayîşê ey cematî de hedîseyêk xebere bido û cemat ey tekzîb nêkero, bêveng bimano, yeno a mana ke seke qebul kerdo. Xusûsen, xebera ke daya, cemat teder eleqedar bo, hem o cemato ke tenkîdî rê muheyya û xetaqebulnêker û zure zaf nerindvînaye bibo, helbet sukûtê ey cematî, biyayîşê ey hedîseyê rê bi quwet delîliye keno. Qismo diyin ê tewaturê me’newî no yo ke: Qewimiyayîşê hedîseyêkî rê, ma vajî, eke bêro vatiş ke, “Qiyyeyêk werî, di sey merdimî kerdî mird.” Labelê ê ke na xebere danî, hawayêko ciya-ciya de danî. Yew hawayêk, yew sûretêko bîn de, o bîn yewna hawayêk de beyan keno. Labelê pêro piya, qewimiyayîşê eynî hedîseyî de hemfikir î. Ha yo, biyayîşê hedîseyê mutleqî, mutewatiro bilmana yo û qeti yo. Îxtîlafê sûretî zî zerar nêdano. Hem ge-ge beno ke; xebera wahîde, tay şert û mercan de sey tewaturî, qetiyiye îfade kena. Hem ge-ge beno ke; xebera wahîde, delîlanê xarîciyan reyde qet’iyiye ifade kena.

   Ha yo, mûcîze û delîlê ke Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ra ma rê neqil biyî, zafaneyê înan tewatur reyde yî; yan sarîhî, yan me’newî, yan zî sukûtî yî.