[Medine-i Münevvere’de bulunan mühim bir âlimin Risale-i Nur hakkında yazdığı bir manzumesidir.]

Gönüller Fâtihi Büyük Üstada

Nuruyla bütün gönlümü fetheyleyen üstad!

Gönlüm seni kudsî heyecanlarla eder yâd...

İlhâmıma can geldi beraet haberinle,

Mü’minleri şâdeyleyen ulvi zaferinle.

Sıyrıldı ufuklardan o kasvetli bulutlar;

Göklerde melekler, bu büyük bayramı kutlar.

Milyonların imanını kurtardı cihâdın;

Par-par yanar imanlı gönüllerdeki yâdın.

Coşturmada imanları, binlerle vecizen,

Tarihini kudsî heyecanlarla süzerken.

İlhâmımı mestetti tecellâ-yı cemâlin;

“Fâtih” gibi rehberleri andırmada hâlin.

Dağlar gibi sarsılmadın; en korkulu günlerde,

Her ânı ölümler dolu tazyikin önünde.

Dünyalara dehşet salıyor, sendeki iman;

Sarsılmayan imanına düşman bile hayran.

Rehber sana zira, “Yüce Peygamberimiz” dir.

Ölmez eserin: Gençliğe gösterdiğin izdir.

Kur’an-ı Kerîmin ezelî feyzine erdin;

İnsanlığa, iman ve kemâl dersini verdin.

Ey başlara Cennetlerin ufkundan inen tâc!

Âlem senin irfanına, irşadına muhtaç.

Derya gibi nurlar taşıyor her eserinden;

“Allah”a giden Nurcuların rehberisin sen!

Milyonları derya gibi coşturmada “Sözler”;

Cennetteki âlemleri seyretmede gözler.