حَتّٰى يُقٖيمَ بِهِ الْمِلَّةَ الْعَوْجَاءَ بِاَنْ يَقُولُوا لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ
Tevrat’ın bir ayeti daha: مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ مَوْلِدُهُ بِمَكَّةَ وَهِجْرَتُهُ بِطَيْبَةَ وَمُلْكُهُ بِالشَّامِ وَاُمَّتُهُ الْحَمَّادُونَ İşte şu ayette Muhammed lâfzı, “Muhammed” manasında Süryanî bir isimle gelmiştir.
Tevrat’ın diğer bir ayeti daha: اَنْتَ عَبْدٖى وَرَسُولٖى سَمَّيْتُكَ الْمُتَوَكِّلَ İşte şu ayette, benî-İshak’ın kardeşi olan benî-İsmail’den ve Hazret-i Musa’dan sonra gelen Peygambere hitap ediyor.
Tevrat’ın diğer bir ayeti daha: عَبْدِىَ الْمُخْتَارُ لَيْسَ بِفَظٍّ وَلَا غَلٖيظٍ İşte, “Muhtar”ın manası “Mustafa”dır, hem ism-i Nebevîdir.
İncil’de, İsa’dan sonra gelen ve İncil’in bir kaç ayetinde “Âlem Reisi” -1- ünvanıyla müjde verdiği Nebînin tarifine dair: