Evet, ebedinin sadık dostu, ebedi olacak. Ve bakinin ayine-i zîşuuru, baki olmak lâzım gelir.

   Hayvanların ruhları baki kalacağını ve Hüdhüd-ü Süleymanî (a.s.) ve Neml’i ve Nâka-i Salih (a.s.) ve kelb-i Ashab-ı Kehf gibi bazı efrâd-ı mahsusa; hem ruhu hem cesediyle baki âleme gideceği ve her bir nev’in, arasıra istimal için bir tek cesedi bulunacağı rivayet-i sahihadan anlaşılmakla beraber; hikmet ve hakikat, hem rahmet ve rububiyet öyle iktiza ederler.

   Ey Kadîr-i Kayyum! Bütün zîhayat, zîruh, zîşuur; Senin mülkünde, yalnız Senin kuvvet ve kudretinle.. ve ancak Senin irade ve tedbirinle ve rahmet ve hikmetinle rububiyetinin emirlerine teshir ve fıtrî vazifelerle tavzif edilmişler. Ve bir kısmı, insanın kuvveti ve galebesi için değil, belki fıtraten insanların zaafı ve aczi için, rahmet tarafından ona musahhar olmuşlar. Ve lisan-ı hal ve lisan-ı kaal ile Sânilerini ve Mabudlarını kusurdan, şerikten takdis ve nimetlerine şükür ve hamd ederek, her biri ibadet-i mahsusasını yapıyorlar.

   Ey şiddet-i zuhurundan gizlenmiş! Ve ey azamet-i kibriyasından perdelenmiş olan Zat-ı Akdes! Bütün zîruhların tesbihatıyla Seni takdis edip, niyet edip  سُبْحَانَكَ يَا مَنْ جَعَلَ مِنَ الْمَٓاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَىٍّ   diyorum.

   Ya Rabbe’l-âlemîn! Ya İlâhe’l-evvelîne ve’l-âhirîn! Ya Rabbe’s-semavatı ve’l-aradîn! Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın talimiyle ve Kur’an-ı Hakîmin dersiyle anladım ve iman ettim ki: Nasıl sema, feza, arz, berr ve bahr, şecer, nebat, hayvan; efradıyla, eczasıyla, zerratıyla Seni biliyorlar, tanıyorlar ve varlığına ve birliğine şehadet ve delâlet ve işaret ediyorlar;