Hatta bana verdikleri “cezbe ve arasıra ihtilâl-i ruhî”yi kemal-i memnuniyetle kabul ediyorum. Fakat bu kadar var ki, onların tasdikiyle de, gayet vâkıfane ve ilmî eserlerdir ki, yüz yirmi yedi risaledir. Bunları en meşhur ulemalar ve âkıllar hayretlerle ve takdirlerle karşılıyorlar. Değil bir meczub, belki en meşhur, muhakkik ulemalar fikren o dereceye yetişemiyorlar. Demek ne benim ve ne de başkasının değildir. Belki Kur’an-ı Azimüşşanın hakikatleridirler, biz de kaleme almışız.

   Fakat, şahsım hakkındaki “cezbe ve ihtilâl-i ruhî”yi bu noktadan kabul ediyorum: Çünkü ben şimdiki insanların çoklarını divane görüyorum. Benim aklım, onların akıllarının cinsinden değildir. Ya ben divaneyim, ya onlar divanedirler. Elbette onlar çokluk olmalarından, “cinnet-i muvakkata ve arasıra meczubiyet” benim hakkım oluyor.

   Bununla beraber yüksek ehl-i vukufun insaflı raporları gelinceye kadar, bizim medar-ı ittihamımız olan, “hissiyat-ı diniyeyi âlet edip emniyet-i dahiliyeyi ihlâl etmek teşviki” ve “cemiyet kurmak” ve “tarikat gütmek” ve “tedrisat yapmak” esaslarını reddettikleri ve risalelerde ve mektuplarda buna dair hiçbir emare bulunmadığına müttefikan karar vermeleri, cumhuriyet hükûmetinin adliyesinin bu ilmî heyetinin dünyaca yüksek kıymetlerini ve hakikatı hiçbir şeye feda etmediğini gösterdiğinden, ruh-u canımızla onlara hem teşekkür, hem dua ediyoruz.

   Raporun sathî birkaç cümlelerine bir küçük izahdır:

   Meşihat ve adliyenin yanması münasebetiyle, bir sözüme yanlış mana verilmiş. Şöyle ki: Bundan on dokuz sene evvel, haksız bir surette İstanbul’a menfî olarak perişan bir surette gönderildiğim vakit, bir zaman Meşihat’taki Dârü’l-Hikmet'te bulunduğumdan, Meşihat’ı sordum: “Ne haldedir?” Dediler: “Büyük kızların lisesi olmuş.” Ben de hiddet ettim. Bir beddua ettim. Hem dedim: “Ya Rab! Meşihat’ı kurtar.” O gece Meşihat kısmen yandı. Ben de o münasebetle dedim: “Bazen ateş temizlik yapar. Bu fakir millete beş milyon zarar veren adliyenin yanması da belki inşaallah bir temizliktir; o zarar telâfi edilir.” dediğim halde zararımıza bir rıza manası verilmiş.