kararı vermişlerdir. Bu kararı da Temyiz Mahkemesi, ittifakla tasdik etmiş ve kaziye-i muhkeme halini almıştır.

   Kat’iyetle arz ederim ki: Senelerce tahkikat ve tedkikat yapılsa, Bediüzzaman ve eserleri ve Nur talebelerinde siyasî bir faaliyet bulunamaz. Ve mahkemlerde delile istinad etmek mecburiyet oldukça, dünyada hiçbir mahkeme 163. maddelerle hiçbir alâkadarlık göremez. Bu itibarla üç sene gibi uzun bir müddet sükuttan sonra mevki-i muameleye konulan hakkımdaki takibata men’-i muhakeme kararı verilmesini saygılarımla arz ederim.

   Şunu tebarüz ettirmek isterim ki: Üstadım Bediüzzaman Said Nursî’nin kurduğu bir cemiyet yoktur. O da öyle tevehhüm edilen bir cemiyetin reisi değildir. Ben de öyle hayalen vücut verilen bir cemiyetin âzası değilim. Hakikatte Müslüman camiası içinde öyle mahdut dini bir cemiyetin kurulması, İslâmiyetle kabil-i telif değildir. Zira Türkiye’nin yüzde doksanı Müslümandır. Müslümanlar azınlık değildir ki cemiyet teşkil etsinler.

   Bediüzzaman, bir İslâm müellifidir; müfessirdir. Telifatı olan Risale-i Nur eserleri de Kur’an’ın tefsiridir. İman ve İslâmiyet yolunu gösterir. Ben de bütün İslâm camiası olan ümmet-i Muhammed’den (a.s.m.) bir ümmet olan bir Müslümanım. Savcılar ve mahkemeler de bu hakikate vâkıf olarak: “Said Nursî’nin faaliyeti siyasî değildir. Onun eserlerini okuyanlar, onu büyük bir mürşid, müfessir bilip içlerindeki derunî boşluğu doldurmaya çalışan kimselerdir.” demişlerdir. Ve ehl-i hakikat da, bir müellifin eserlerini okuyan ve rağbet gösteren bir çoğunluğa bir cemiyet namı verilmeyeceği hakikatini izhar etmişlerdir.

                                                                                                               Emirdağ İncili Mahallesinden

                                                                                                              Abdülkadir oğlu Mustafa Acet

***