şahsın ibadetini de icrada serbest olması gibi, dinini de öğrenmesi bir hakk-ı sarihidir. Kitap, mecmua ve yevmî gazetelerde dinî ve ahlâkî yazılar, fikir serbestiyetine ve vicdan hürriyetine istinaden yazılıyor. Kütüphanelerde muhtelif dinlere ve rejimlere zıt eserler dahi serbest olarak okuyucuya veriliyor.

   Risale-i Nur müellifinin maddî bir menfaat gözetmeksizin Allah celle rızası için beşeriyete, bilhassa İslâm camiasına armağan olacak dinî ve ahlâkî eserlerini okumaya başlarken küfr-ü meşkûk içinde boğuluyordum. Cankurtaran gibi Risale-i Nur imdadıma yetişip elhamdulillah hem dünyamı, hem ahiretimi idam-ı ebediden kurtardım. Bu sebeple yüksek mahkemeniz huzurunda Üstadıma teşekkür etmeyi bir borç bilirim.

   Netice: Ben, ne dinî hissiyatı tahrik ve ne de milletin ve devletin emniyetini ihlâl edecek bir harekette bulunmadığım gibi, kimseyi de teşvik etmedim. Ve kimse de beni teşvik etmedi. Tarikat ve cemiyet yoktur. Bu hususun beynelmilel tanınmış ve ayrı ayrı meziyet ve kıymetleri hâiz olan, milletin ve maarifin iftihar ettiği güzide şahıslardan müteşekkil bir âlî heyetin verdiği ilmî raporda, Risale-i Nur’un ilmî ve vâkıfane ve faideli eserlerini tasdik ettiğinden, iddia makamı, hükûmeti ve adliyeyi meşgul eden, Risale-i Nur’un millete ve hükûmete zararı olmayıp, bilâkis faideli olduğunu tebarüz ve kazaî tefsirlerle izah ile beraetimizi talep etmesini ümid ederken, maalesef hiç nazara almayarak mevkufiyetimizin devamına sebep olan muhallili nakıs, gayr-ı ilmî ehl-i vukuf raporlarına istinaden verdiği ilk iddianamenin aynını, son iddianamesinde de ısrar ve tatbikle suç isnad etmesiyle inkisar-ı hayale uğradım. Nefsimi ıslâha ve beşeriyete faideli olmaya çalışan necib milletimizin temiz nasiyeli bir genci olduğumu izah ve isbat ettim.

   Mütehassıs ve selâhiyetli ilim heyetinin sarih kanaati neticesinde elde edilen gayr-ı kabil redd-i delâil, nakıs raporları hükümsüz bırakmakta ve iddia makamının ileri sürdüğü indî ve hayalî tezi cerh ve nakzetmiştir.