بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

                                                                                                       (Bu dahi Milâslı İbrahim’in ifadesidir)

DENİZLİ AĞIR CEZA MAHKEMESİ YÜKSEK REİSLİĞİNE

   Muhterem efendim,

   Umumumuz tarafından reddedilen ve netice itibariyle hükümsüz kalan Denizli ehl-i vukufunun raporunu nazar-ı itibara alan makam-ı iddia cezamızı istemektedir. Mezkûr raporun, hakkımda izam ettiği ve münderecatından ve kimler tarafından olduğunu bahsetmediği otuz kadar mektub bu işle hiç alâkası olmayan ve herkeste bulunan akraba ve asker vesaire mektuplarıdır. Ve yine “risaleler” diye izam ettiği ve münderecatında her iki raporda dahi bir tek kelime bile siyasetle alâkası görülmeyen ve ilk ifademde arz ettiğim vecihle Eskişehir Mahkemesinin kanaat-ı vicdaniyesiyle hesabı neticelenen ve müteaddit defalar Isparta Mahkemesinin nazar-ı tedkikinden geçirilip iade edilen Mucizat-ı Ahmediye nam eserdir. Dünyanın hiçbir yerinde, hiçbir kanun bir tek hadise yüzünden hiçbir kimseyi iki defa tecziye etmemiştir.

   Muhterem heyet-i hâkime,

   Gerek ilk zabıta tahkikatında ve gerek ilk sorguda ve bütün mahkeme safahatında, makam-ı iddianın memleketimden yaptırdığı ve mahkeme dosyasında mevcud son tahkikatında, ne bir cemiyet ve ne bir kimseyi teşvik ve ne de devletin emniyetini ihlâl edebilecek hiçbir ahvalim tesbit edilmiş değildir. Yalnız ortada şu var ki:

   Dünya ile hiç alâkası olmayan ve maalesef kıymeti bilinmeyen ve yetmiş yaşında ve mübarek bir zat-ı âlikadrin kâmilen hayrat ve fezaile ve saadet-i dâreyne sevkeden ve Risale-i Nur nam-ı mübeccelini taşıyan ve