on iki yaşlarındaki çocukların bu Hafız Mehmed’in evinde toplanarak eski yazı öğrenip, Risale-i Nur’u yazdıklarını; Nur fabrikasının İslâmköyü’nde olduğunu anlatmaktadır.

   Risale-i Nur’un Otuzuncu Mektubunun Yirmi Sekizinci Lem’asının nihayetine, Risale-i Nur talebelerinin, Keçeci Mustafa, Mustafa Ali, Süleyman Rüşdü, Abdullah, Husrev, Refet, diğer Süleyman, Sabri, Hulusi, Bekir Bey, Âsım, Hafız Ali, Galib, Küçük Lütfi, Zekâi, Abdülbaki, Şamlı Hafız Tevfik isimleri yazılmıştır.

   Yine bu risalenin ikinci kısmının dördüncü sahifesinde; hapishanenin kendileri için bir inayet-i rabbaniye olduğunu, ahirzamanda en feyizli bir çilehane olup, düşmanlarına karşı ihtiyatlı davranmak lâzım geldiğini; bu yerin, yani hapsin en hassas bir imtihan meydanı olduğunu telkin etmektedir.

   Bu risalenin sonlarına doğru, “Bir Düstur” başlığı altında, Risale-i Nur talebelerinin nuru hariçte aramamaları ve eğer ararlarsa nurun penceresinde ışık verecek manevî güneşe bedel bir lambayı bulacaklarını, belki de güneşi kaybedeceklerini; daireye girmeden evvel her ferd şeyhini muhafaza edebileceğini ve fakat daireye girdikten sonra ancak orada mürşid aranacağını; daire haricindeki tarikatlara ihtiyaç bırakmayacağını ve Risale-i Nur dairesinin çok geniş olup şakirdlerinin pek çok olduğunu; aklı başında bir adamın bu elmas gibi mesleği terkedip başka mesleklere girmeyeceği, yazılmaktadır. Ve nihayete doğru tenkide başlanarak, kendisi Risale-i Nur’u ve şakirdlerini müdafaa ettiği halde, onların inkârda bulunarak kendisini şahitsiz bıraktıklarını ve bunca mensupların başka tarikat aramak üzere ayrılmak temayüllerini gösterdiklerini; ancak talebeleri arasında Kuleönlü Küçük Ali ve Lütfi gibi halis Nur talebelerini hariçteki büyük bir veliye tercih ettiğini; ve yine ebced ve cifir hesaplarıyla birtakım istihraçlarda bulunarak; ezcümle: Hakkında tatbiki istenilen 163. maddenin, kendisi hakkında takibat yapılmasını isteyen 163 mebusun adedine tevafuk ettiğini ^(Haşiye)  beyan etmektedir.