kapı kendi kendine açıldığı gibi, yine o tahakkuk edip vücuda gelmiş mübarek heyetin bir mümessilinin on sene sonra yarım dakika benimle görüşmesi sebebiyle müdür tarafından bana hiddet edildi. Ben de hiddet ettim, “Kapıları kapansın” tekrar ile dedim. Aynı günün gecesinin sabahında –hiç vuku bulmamış– kendi kendine nöbetçilerin kapıları kapandı, iki saat açılmadı.
İkinci Zerafet: Ben bir pusula müdde-i umumiye müdürle göndermiştim, içinde demiştim: “Ben tecriddeyim, kimse ile görüşemiyorum, görüşsem de bu şehirde kimseyi tanımıyorum. Buranın belediyesi birisiyle... ilâ ahir” yazmıştım... Sonra müdde-i umumî demiş: “O tecridde mi?” Müdür demiş: “Yok.” ikisi bana itiraz etmişler. Aynı gün, yarım meczub ve yarım akraba biri yarım dakika benim ile görüşmesi yüzünden öyle bir vaziyet gösterildi ki hiçbir tecridde olmamış. Bana itirazlarını yüzlerine çarptı.
Üçüncüsü: Komşumdaki haylaz gençlerin kapıda gürültüleri akşam ile yatsı ortasında bana zarar ediyordu, fakat az idi. O kapıyı da aynı gün bir bahane ile kapattılar. Hem fenâ koku menzilimde ziyadeleşti, hem o haylazların kapıma yakın gürültüleri ziyade bana zarar verdi. Ben de yine: “Kapıları kapansın, neden böyle yapıyorlar!” dedim. Aynı sabah o hadise oldu.
Said Nursî
***
وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ
Kardeşlerim,
Yeni hurufla yazdığınız iki mesele, cidden tesirini gösterdi. Birinci, ikinci, üçüncü meseleler de yazılsa çok iyi olur. Fakat Husrev ve Tahirî gibi kalemleri Kur’an’a ve Kur’an hattına mahsus ve memur olmalarından bana endişe verir. Başkalar yazsalar daha münasibdir.
Said Nursî
***
