İşte bu fıkralarda Eskişehir Ağır Ceza Mahkemesini hayrette bırakan ve üstünde göz ile görünen bir kerametiyle ve kıyamet ve haşri isbat eden harika hüccetleriyle iştihar eden “Yirmi Dokuzuncu Söz”e Hazret-i İmam-ı Ali radıyallahü anh zikr ve tâdad ettiği surelerin Yirmi Dokuzuncu Mertebesinde   وَالشَّمْسُ كُوِّرَتْ   ile ona işaret eder. Çünkü, kıyamet kopmasından gayet dehşetli haber veren   اِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ   Suresine tam mutabık bir surette o Yirmi Dokuzuncu Söz, kıyametin ve harab-ı âlemin ve mevt-i dünyanın ve hayat-ı ahiretin ve ihya-yı emvatın kat’i hüccetlerini beyan ederken, bu surenin dehşetli tasvirini zikretmesi; hem manada, hem Yirmi Dokuzuncu mertebede tetabukları o işareti isbat eder.

   Hem, tahavvülât-ı zerratta boğulan maddiyyunları susturan ve zerratın tahavvülâtı ve harekâtını, vazife ve intizamlarını emsalsiz bir tarzda isbat eden “Otuzuncu Söz” namındaki “Zerrat Risalesi”ne Hazret-i İmam-ı Ali radıyallahü anh, Otuzuncu Mertebede,  وَبِالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا   kasemiyle ona işaret eder. Evet bu işarette lafzan ve sureten Sure-i   وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا   ve Risale-i Zerrat, birbirine müşabehet ile beraber mana cihetiyle dahi münasebet var. Çünkü, Sure-i   وَالذَّارِيَات  ’ın başında, “Tesadüfî ve intizamsız zannedilen temevvücat-ı havaiye, gayet hikmetli ve vazifedar olarak rububiyetin tekvini emirlerini etrafa yetiştirir.” diye ifade ettiği gibi, Risale-i Zerrat dahi maddiyyunlar tarafından tesadüfî ve intizamsız telâkki edilen harekât-ı zerrat dahi, gayet hikmetli ve o zerreler muntazam vazifelerle vazifedar olduklarını gayet kuvvetli ve kat’i bürhanlar ile isbat ediyor.