وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ        بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ 

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Ramazan-ı Şeriften bir gün evvel gizli zındık düşmanlarım tarafından olduğunu kuvvetli ihtimal verdiğimiz ve doktorun tasdikiyle bir zehirlenmek hastalığıyla hararetim kırk dereceden geçmeğe başlamışken Kastamonu’da adliye müdde-i umumileri ve taharri komiserleri menzilimi taharriye geldiler. Ben o dakikadan sonra başıma gelen dehşetli taarruzu bir hiss-i kable’l-vuku’ ile anlayarak ve şiddetli zehirli hastalığım dahi beni ölüme götürüyor diye Isparta vilayetinde kıymettar kardeşlerimin kucaklarında teslim-i ruh edip o mübarek toprağa defn olmamı kalben niyaz ettim.

   Hizbü’l-Ekber-i Kur’an’ı açtım. Birden bu ayet-i kerime,   وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ   karşıma çıktı. Bana bak dedi. Ben de baktım, üç kuvvetli emare ile bana ve bize teselli veriyor. Şimdi başımıza gelen bu musibeti hiçe indirdi. Ve Isparta’ya mevkufane beşinci nefyimi o kalbî duamın kabul olmasına delil eyledi.

   Birinci Emare: Şeddeler sayılır, hesab-ı ebced ile bin üç yüz altmış iki ederek bu sene Arabî aynı tarihine tevafuk edip manasıyla der: “Sabreyle, başına gelen kaza-yı rabbaniye teslim ol. Sen inayet gözü altındasın. Merak etme. Gecelerde tesbihat ve tahmidata devam eyle.”

   Tahlil: Üç ( ر ) 600; dört ( ن ) 200; bir ( س ), bir ( م ) 100; bir ( ص ), bir ( ف ), bir ( م ) 210; dört ( ك ), bir ( ع ) 150; üç ( ح ), bir ( و ), bir ( ى ) 40; bir ( ل ), dokuz ( ب ), bir ( د ), bir ( و ), dört ( ا ) 62 eder. Yekûnü bin üç yüz altmış iki ederek bu senenin