وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ                بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Eski zamanda bir şeyhin müridleri pek çok olmasından, o memleketin hükümeti siyasetçe telaş edip onun cemaatini dağıtmak istemiş. O zat, o hükümete demiş: “Benim yalnız bir buçuk müridim var, başka yok. İsterseniz tecrübe edeceğiz.” O zat, bir yerde çadır kurdu, kendi binler müridlerini oraya toplattı, emretti: Ben bir imtihan yapacağım. Her kim benim müridim ise ve emrimi kabul etse, Cennete gidecek. Çadıra birer birer çağırdı. Çadırın içinde gizli bir koyun kesti; güya has bir müridini kesti, Cennete gönderdi. O kanı gören binler müridler, daha hiçbiri şeyhi dinlemediler, inkâra başladılar. Yalnız bir adam dedi: Başım feda olsun. Yanına gitti. Sonra bir kadın dahi gitti, başkaları dağıldılar. O zat, hükümet adamlarına dedi: İşte benim yalnız bir buçuk müridim bulunduğunu gördünüz.

   Cenab-ı Hakka yüzbinler şükür olsun ki; Risale-i Nur, Eskişehir imtihan ve mahkemesinde, şakirdlerinden yalnız bir buçuk kaybetti. O eski şeyhin aksine olarak Isparta ve civarı kahramanlarının himmetiyle, o zayi olan bir buçuk adam yerine onbin ilave oldu. İnşaallah, bu imtihanda dahi hem şark, hem garbın kahramanlarının himmetleriyle çokları kaybedilmeyecek ve bir giden yerine on girecek.

Said Nursî

***

وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ               بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Size melfuf son gönderdiğim sözü reyinize göre ve menfaatinize zarar gelmemek şartıyla söyleyeceğim. Bir suretini bana gönderiniz, tâ yeni harf ile yazılsın... Kardeşlerimizden Husrevler ve onlar gibi bekâr ve