بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ
Aziz, sıddık kardeşlerim,
Ehl-i vukufun insafsızca ve hatalı ve haksız tenkidleri, Vehhabilik damarıyla İmam-ı Ali radıyallahu anhın Nurlarla ciddi alâkasını ve takdirini çekemeyerek ve geçen sene zemzem sularını döktüren ve bu sene haccı meneden evhamın tesiri altında o yanlış ve hasudane itirazları “Beşinci Şua”a etmişler. Bu sırada, böyle evhamlı ve telaşlı bir zamanda, bizim için en selâmetli yer hapistir. İnşaallah Nurlar, hem kendimizin, hem kendilerinin serbestiyetini kazandıracaklar. Madem emsalsiz bir tarzda, çok ağır şerait altında, pek çok muarızlar karşısında bu derece Nurlar kendilerini okutturuyorlar, talebelerini hapiste çeşit çeşit suretlerde çalıştırıyorlar, perişaniyetlerine inayet-i ilâhiye ile meydan vermiyorlar; bizler bu dereceye kanaat edip şekva yerinde şükretmekle mükellefiz. Benim bütün şiddetli sıkıntılara karşı tahammülüm bu kanaattan geliyor. Vazife-i ilâhiyeye karışmam.
Said Nursî
***
بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ
Aziz, sıddık kardeşlerim,
Bu iki nüshanın biri benimdir, biri müdüründür. Başta benim hattımla yazısı bulunan nüshaya göre müdürün nüshasını tashih ediniz. Ben bu defa Ayetü’l-Kübra’ yı mütalaa ederken, İkinci Makamını –ahire kadar– ve ahirdeki manevî muhavereyi pek çok ehemmiyetli gördüm ve çok istifade ettim. Sizin istifadeniz için biri okusun, biri dinlesin. Tashihle beraber muattal kalmaması için, ikişer kardeşlerimiz mütalaa etsinler.
Saniyen: Bana ait Onuncu Söz ve buradaki mektuplar defteri ve saire zayi olmasın ve muattal kalmasın. Ben nezaretini Ceylân’a bırakmıştım.
Said Nursî
