بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ
Aziz, sıddık kardeşlerim,
Evvelâ: Bu raporun neticesi aynen Denizli’dekinin aynıdır. Bizi medar-ı ittiham noktalardan tebrie etmek için onlara hoş görünmek ve Nurcu olmadıklarını göstermek fikriyle, Vehhabilik damarıyla, bir parça ilmî tenkid ile hücum etmişler. Tahminimce bu rapor iddianameden evvel buraya gelmiş ki, bazı noktaları iddianame ondan almış. Öyle ise, cetvelimiz onlara dahi tam cevabdır. Siz nasıl biliyorsanız... Hem yeni cevabımız nasıldır, iyi midir? Pek acele ve perişan bir halde yazdım.
Saniyen: Şimdiye kadar zâhiren bizim şahsımızla ve cemiyet ve tarikat ile ve cüz’î bazı hususî mektublarla bizimle meşgul oluyorlardı. Şimdi Siracü’n-Nur ve Hücumat-ı Sittenin müsaderesiyle ve ehl-i vukufun Nurlara nazarı çevirmeleriyle ve gizli düşmanlarımızın desiseleriyle bu vatanın bir medar-ı rahatı olan Risale-i Nur’a bir nevi hücum olduğundan; şimdiye kadar çok defa olduğu gibi, aynen bu memlekette bu hücumun aynı zamanında hem iki şiddetli zelzele geldi ki, ben o bahsi yazıyordum. Beni tasdik etti, “Yazmağa lüzum yok.” dedi. Ben de daha yazmadım. Bugün de işittim ki harb korkusu başlamış. Ben de buranın âmirine dedim: Şimdiye kadar ne vakit Nurlara hücum edilse, ya zemin hiddet eder veya harb korkusu başlar. Tesadüf ihtimali kalmayacak derecede çok hadiseleri gördük ve mahkemelere dahi gösterdik. Demek bugünlerde, bilmediğimiz halde Nurlar hakkında şiddetli telaşım ve ehl-i vukufun hasudane tenkidleri ve Nur’un bir mühim mecmuasının müsaderesi, sadaka-i makbule mahiyetinde olmasıyla musibetlerin def’ine bir vesile olan Siracü’n-Nur tesettür perdesinin altına girdi, zelzele ve harb korkusu başladı.
Said Nursî
***
