için bir mazeret olabilir zannıyla, tahliyeden sonra değişmek ihtimaline binaen derim: Bu derece kıymettar bir mala bu kadar maddî ve manevî fiyat veren ve bu azabı çeken, o maldan vazgeçse büyük bir hasarettir. Hem her birisi, Risale-i Nur’un eczalarını ve alâkadarlarını ve bizi muhafaza ve yardımı ve hizmeti birden bıraksa; hem ona, hem bizlere lüzumsuz bir zarardır. Onun için; ihtiyatla beraber, sadakatını ve irtibatını ve hizmetini değiştirmemek lâzımdır.

Said Nursî

***

وَ اِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهٖ                     بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

اَلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكَاتُهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Bir cilve-i inayet-i rabbaniye ve bir himaye-i hıfz-ı ilâhidir ki; Ankara’da ehl-i vukuf heyeti, Risale-i Nur’un hakikatlerine karşı mağlub olup, şiddetli tenkit ve itirazın çok esbabı var iken âdeta beraetine karar verdiklerini işittim. Halbuki mahremlerin şedit ifadeleri ve müdafaatın dokunaklı meydan okumaları ve maarif vekilinin dehşetli hücumu ve ehl-i vukufun heyetinde maarif dairesine mensub ehemmiyetli iki maddî feylesofların ve yeni icadlara tarafdar büyük bir âlimin bulunması ve bir seneden beri gizli zındıka komitesini aleyhimize Halk Fırkasını ve Maarifi sevketmesi cihetiyle, ehl-i vukufun pek şiddetli itirazlarını ve bizi ağır cezalarla ittiham etmelerini beklerken, himayet ve inayet-i rahmaniye imdada yetişti, onlara Risale-i Nur’un yüksek makamını göstererek, şiddetli tenkidlerden vazgeçirmiş. Hattâ bizi cezalardan kurtarmak fikriyle ve Eskişehir meselesi ile Otuz Bir Mart hadise-i meşhuresiyle bana sabıkalı mücrim-i siyasî nazarıyla baktırmamak ve sırf din ve iman için hareket ettiğimizi ve siyaset fikri bulunmadığını göstermek fikriyle demişler ki: “Said Nursî, eskiden beri, ara sıra peygambere verasetlik davasında bulunur.