اَللّٰهُ   : Bu kelime-i mübareke ise, onların son ümid ve recâlarının kesildiğine işarettir. Çünkü musibetzede olan bir adam evvel ve ahir Allah’ın merhametine iltica etmekle müteselli olur. Halbuki Allah’ın kahr ve gazabına müstahak olanın, elbette ve elbette necatından ümidi ve recâsı kesilir.

    مُحِيطٌ   kelimesi onları ihata eden musibetlerin Allah’ın âsâr-ı azameti olduğuna işarettir. Yani, gökler, bulutlar, yağmurlar, geceler onlara cihat-ı sitteden hücum ettikleri gibi; Allah’ın da gazab ve beliyyatı onları her taraftan ihata etmiştir. Ve keza, Allah’ın bütün kâinatı ihata eden ilim ve kudreti ve bütün zerrata şamil olan emirleri gözönüne getirilirse,   مُحِيطٌ   kelimesinden şöyle bir ihtar fışkırmaya başlar:

   Ey kâfirler! Semavat ve arzın dışarısına çıkamazsınız; dahilde ise, her nereye kaçacak olursanız olunuz, Allah ilim ve kudretiyle her yerde hazır ve nazırdır.

    بِالْكَافِرِينَ   : Bu kelimeyi muhit lâfzına bağlayan  (  ب  ) harf-i cerri, Allah’ın gazabından kaçan kâfirler, yine Allah’ın gazabına rast gelip musibet oklarına hedef olduklarına işarettir.   كَافِرِينَ   ünvanı ise üç işareti taşıyor:

   Birincisi: Temsil içerisinde mümesselleri, yani münafıkları göstermekle, sâmiin temsil ile meşgul olup, mümesselden ve maksattan gafil olmamasını temin etmek içindir.

   İkincisi: Temsil ile mümessellerin, yani yolcuların durumuyla münafıkların durumu arasında son sistemde bulunan müşabehetin kuvvetinden dolayı, birbirinin sıfatını ve yekdiğerinin lâkabını ve soyadını taşıdıklarına işarettir.

   Üçüncüsü: Kâfirlerin kalbleri gibi münafıkların da kalbleri zulmet ve azap içinde bulunduğuna işarettir. Zira yaptıkları cinayet ve kusurlarından dolayı vicdanları dahi onları tazib etmekten geri kalmıyor. Evet, bizzat yaptığı cinayetin cezasını gören bir adamın vicdanı müsterih olmaz.