faidelerini, gayelerini, o hidemat-ı mahlûkatın ücretlerini ve o kelimat-ı kitab-ı kâinatın ifade ettikleri manaların hakikatlerini ve istidat çekirdeklerinin sünbüllenmesini ve bir mahkeme-i kübra açmasını ve dünyadan alınmış misalî manzaraların göstermesini ve esbab-ı zâhiriyenin perdesini yırtmasını ve her şey doğrudan doğruya Hâlik-ı Zülcelâline teslim etmesi gibi hakikatleri iktiza etti. Ve o mezkûr hakikatleri iktiza ettiği için, kâinatı dağdağa-i tagayyür ve fenâdan, tahavvül ve zevalden kurtarmak ve ebedileştirmek için, o zıtların tasfiyesini istedi ve tagayyürün esbabını ve ihtilâfatın maddelerini tefrik etmek istedi. Elbette kıyameti koparacak ve o neticeler için tasfiye edecek. İşte, şu tasfiyenin neticesinde Cehennem ebedî ve dehşetli bir suret alıp, taifeleri  وَامْتَازُوا الْيَوْمَ اَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ  tehdidine mazhar olacak. Cennet ebedî, haşmetli bir suret giyerek, ehil ve ashabı  سَلَامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدٖينَ  hitabına mazhar olacak.

   Yirmi Sekizinci Sözün Birinci Makamının İkinci Sualinde isbat edildiği gibi, Hakîm-i Ezelî, şu iki hanenin sekenelerine, kudret-i kâmiliyesiyle ebedî ve sabit bir vücud verir ki, hiç inhilâl ve tagayyüre ve ihtiyarlığa ve inkıraza maruz kalmazlar. Çünkü inkıraza sebebiyet veren tagayyürün esbabı bulunmaz.

   Dördüncü Mesele: Şu mümkün, vaki olacaktır. Evet, dünya öldükten sonra ahiret olarak diriltilecektir. Dünya harap edildikten sonra, o dünyayı yapan Zat, yine daha güzel bir surette onu tamir edecek, ahiretten bir menzil yapacaktır. Şuna delil, başta Kur’an-ı Kerim, binler berahin-i akliyeyi tazammun eden umum âyatıyla ve bütün kütüb-ü semaviye bunda müttefik bulunduğu gibi, Zât-ı Zülcelâlin evsaf-ı celâliyesi ve evsaf-ı cemaliyesi