qenaet, gencîneyeke debara xweş e û reheta heyatê ye. Lê heçî hirs e, ew kaniya xesar û xizaniyê ye.

   Encama Sêyemîn: Hirs, îxlasê dişkîne, zererê dide emelên axretê. Ji ber ku, eger hirsiya yekî ehlê teqwayê hebe, tewecuha însanan dixwaze. Kesê rîayetî tewecuha însanan bike, îxlasa tam nabîne. Ev encam gelek girîng e û gelek balkêş e.    

   Welhasil, îsraf, bêqenaetiyê encam dide. Heçî bêqenaetî ye şewqa kar dişkîne, diavêje ternaliyê, li jiyana xwe deriyê giliyê vedike, tim û tim giliyê dide kirin. ^(Haşiye) Hem îxlasê dişkîne, deriyê riyayê vedike. Hem ‘izeta wî dişkîne, deriyê parsekiyê nîşanî wî dide. Lê heçîke aborî ye qenaetê encam dide. Li gorî raza hedîsa

عَزَّ مَنْ قَنَعَ ذَلَّ مَنْ طَمَعَ

qenaet, ‘izetê encam dide. Hem cesareta kar û xebatê dide. Şewqa wî zêde dike, kar pê dide kirin. Ji ber ku, wek mînak, rojekê xebitî, bi raza qenaetê ucreteke hindik a wê êvarê wergirti, roja duyemîn jî wê dîsa kar bike. Lêbelê yê destbelav, ji ber ku qenaeta xwe pê neaniye, êdî roja duyemîn kar nake. Kar bike jî wê bê şewq kar bike.    

   Hem qenaeta ku ji îqtisadê tê deriyê şukrê vedike, deriyê giliyê digre. Di jiyana xwe de her tim dibe şukirker (şakir). Hem bi wasîteya qenaetê, xwe hewceyî însanan nake, ji vî aliyî ve li tewecuha wan nagere. Deriyê îxlasê vedibe, deriyê riyayê tê girtin. Min di daîreyeke mezin de li zererên bidehşet ên bêîqtisadî û îsrafê nêrî. Wisa ku:    

   Neh sal berê ez hatim bajarekî mubarek. Bi munasebeta zivistanê min jêderkên/kaniyên dewlemendiyê yên wî bajarî nedît. Rehma Xwedê lê be muftiyê wir çendek caran gote min: “Xelkê me xizan in.” Dilê min bi wan şewitî. Hetanî pênc şeş salan şûnde jî her tim dilê min bi xelkê wî bajarî dişewitî. Piştî heşt salan dîsa ez hatim wî bajarî. Min li bexçeyên wan nêrî. Gotina muftiyê rehmetiyî hate bîra min. Min got “Fesubhanellah! Berê (mehsûl) van bexçeyan ji hewceyiya bajêr gelek bêhtir e. Diviya xelkê vî bajarî gelek dewlemend bana.” Ez ecêmayî mam. Min bibîranîneke heqîqetê ya ku min naxapîne û di fêmkirina heqîqetan de rehberê min e, zanî: Ji ber bêîqtisadî û îsrafê bereket rabûye, ku digel ewqas kaniyên dewlemendiyê jî wî rehmetiyê muftî digot: “Xelkê me xizan in.” Belê wek çawa hatiye ceribandin ku