Bersiva Pirsekê

   Wextê min ne musaîd e ku ez muwazeneya fikrên Mustefa Sebrî û Mûsa Bekûf bikim. Bes, ezê vî qasî bêjim ku:

   Yekî îfrat kiriye, yê dî tefrît dike. Her çiqas Mustefa Sebrî di parêziya xwe de li gorî Mûsa Bekûf mafdar e, bes, neheq e ku zatekî mîna Muhyedîn ê ku mu‘cîzeyekî ilmên Îslamî ye biçûk xistiye. Belê, Muhyedîn, ew bixwe xwedan-hîdayet û meqbûl e. Bes di her kitêbeke xwe de nikare bibe hîdayet-numîn û murşid. Ji ber ku gelek caran di heqîqetan de bêpîvan çûye, muxalefeta qaîdeyên Ehlê Sunetê dike. Û hin gotinên wî zahiren delaletê îfade dike; bes ew bixwe ji delaletê bêrî ye. Carinan kelam kufir tê dîtin, lê xwediyê wê nabe kafir. Mustefa Sebrî, ev mijarana dîqet nekiriye. Di qaîdeyên Ehlê Sunetê de ji aliyê te‘esubî ve, di hin mijaran de tefrît kiriye.    

   Heçî Mûsa Bekûf e, bi ramanên xwe yên alîgirê tecedudê û bi mûmaşatê hevdemiyê gelek şaş diçe. Bi şîroveyên şaş hin heqîqetên Îslamê tehrîf dike. Ji ber ku mirovekî wek Ebul-‘Elaê Mu‘errî ê merdûd li ser muheqiqînan re girtiye û ji ber ku li gorî fikrên wî ne, zêde bûye alîgirê meseleyên Muhyedîn ên dijî Ehlê Sunetê, di vê mijarê de gelek îfrat dike.

قَالَ مُحْيِى الدِّينِ: تَحْرُمُ مُطَالَعَةُ كُتُبِنَا عَلَى مَنْ لَيْسَ مِنَّا

Yanî, “Yê ne ji me be û meqamê me nezane bila kitêbên me nexwîne, wê zererê bibîne.” Belê vî zemanî xwendina kitêbên Muhyedîn, taybet meseleyên derbarê wehdetul-wucûdê de zerardar in.

Seîdê Nûrsî