بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
اَوْ هُمْ قَائِلُونَ
Bi munasebeta wê çendê ev hatiye nivîsîn ku Re’fet peyva
قَائِلُونَ
ê ya di ayeta celîle ya
اَوْ هُمْ قَائِلُونَ
ê de ye meraq kiriye û pirsiye û her weha ji ber ku ew jî wek yên dî rehaweta piştî nimêja sibehê ya li zîndanê radiza, ji bu ku ew qelema xwe ya mîna elmasê tiralî neke.
Xew sê cûre ne:
Yekemîn: Xeylûle ye ku piştî spêdeyê (fecrê) dest pê dike û hetanî weqtê kerahetê didome. Ev xew li gorî hedîsê ji ber ku dibe sedema kêmanî û bêbereketiya rizqî, ne li gorî sunetê ye. 1 Lewra, dema herî munasib a bo amadeyiya berî xebata rizqî, dema hênkahiyê ye. Piştî ku ev dem derbas bû giraniyek (rehawetek) çêdibe. Bi gelek tecrûbeyan sabit bûye ku ev xew zerarê dide xebata wê rojê û bi vê girêdayî zererê dide rizqî, her weha dibe sedema bêbereketiyê jî.
Duyemîn: Feylûle ye, ku piştî nimêja esrê dest pê dike hetanî êvarî ye. Ev xew dibe sedema kêmaniya temenî. Yanî ji ber gêjîtiya xewê temenê wî yê wê rojê xilmaş, nîvxew û kurt dibe; ji ber wê, kêmaniyeke madî nîşan dide; ji hêla manewî ve jî ji ber ku encama madî û manewî ya jiyana wê rojê ekser piştî esrê diyar dibe, ku wî demî bi xewê derbas bike goya encamê nebîne, goya ew roj nejiyayî.
Ya sêyemîn: Qeylûle ye ku suneta seniye ye. 2 Ji dema taştêyan hetanî nêzî nîvro ye. Ev xew ji ber ku dibe sedema qiyama şevê (tehecudê) sunet e; digel vê jî… li Cezîretûl Erebê ji ber ku adeteke qewmî heye ku dema nîvro ku germî gelek zêde dibe, (xelkê wir) navberê didin karê xwe. Vêya hanê jî bêhtir hêz daye wê suneta seniyeyê. Ev xew hem sedema zêdebûna temenî ye hem jî ya rizqî ye. Lewra nîv saet qeylûle hempayê du saet xewa şevê ye. Nexwe (ev qeylûle) her roj saetek û nîvê datîne ser temenê te. Ji boyî maweya xebata rizqî saetek û nîvê ji destê xewa ku birayê mirinê ye derdixîne û datîne ser dema xebatê.
Seîdê Nûrsî
***
