Pêwendiya min a bi dinyayê re bi temamî qut bû. Ji ber ku eger ew sax bimabûya dibû ku ew hem bibûya alîkarekî xurt ê wezîfeya axretiya min a di dinyayê de, hem piştî min ewê ketiba dewsa min û bibûya xeyrulxelefek û hem jî li vê dinyayê bibûya sedema teseliyeke fedakartirîn û bibûya hevalekî min û wê bibûya şagirdekî min ê herî zekî, muxateb û wê bibûya xwedî û parêzvanê herî emîn ê eczayên Rîsaleê Nûrê.    

   Erê, ji hêla însaniyetê ve zayîetek wisa, ji mirovên wek min re gelek dilşewatî ye, dişewitîne. Çendî bi zahirî min hewl dida ku tehemul kiriba, bes di giyanê min de bagerek dijwar hebû. Eger ew teseliya ku carinan ji nûra Qur’anê dihat, aşt (teskîn) nekiriba, ji bo min xweragirtin wê mumkin nebûbûya. Wê demê ez bi tenê li newal û çiyayên Barlayê digeriyam. Ku ez li erda xalî di nav wan êş û janên dilkovan de rûdiniştim û ew dîmenên jiyana mesûdane ya bi şagirdên xwe yên dilsoz ên wek Evdirehman re derbas kirî di xiyala min de derbas dibûn, sur’eta teesurê ya ku extiyarî û xerîbiyê dida muqawemeta (berhingariya) min dişikand.    

   Ji nişka ve raza ayeta pîroz a

كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ اِلاَّ وَجْهَهُ لَهُ الْحُكْمُ وَاِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

ê li ber min înkîşaf bû.

يَا بَاقِى اَنْتَ الْبَاقِى! يَا بَاقِى اَنْتَ الْبَاقِى

bi min da gotin û bi wê teseliyeke rasteqîn da min.    

   Erê, di wê newala xalî de, di wê rewşa dilkovan de, bi raza vê ayeta pîroz wek çawa di Rîsaleya Mîrqad’s Sunne’yê de hatiye destnî­şankirin min xwe li ser sê cenazeyên mezin dît: Yek, ez xwe wisa dibînim ku ez kêleke li ser gora wan Seîdên ku hetanî pêncî û pênc saliya min de mirine û di jiyana ‘emrê min de hatine defnkirin im. Cenazeyê duyemîn, ez xwe wek candarekî biçûk ê wek mûriyê ya li ser rûyê vî esrê ku şûna kêla mezin a cenazeyê gora raboriyê ye dibînim ku ji dema Hezretî Adem (e.) û vir de hemcinsê min û new‘ê min mirine û di wê gora raboriyê de hatine veşartin. Cenazeya sêyemîn jî, di xiyala min de tecesum bû ku, li ser rûyê erdê her sal bi mirina dinyayeke seyar a wek mirovan, (eynen wisa) wê dinyaya mezin jî bi raza vê ayetê bimire.    

   Ev e, ev ayeta kerîme ya ku vê maneya bidehşet a ji kovana wefata Evdirehmanî hatî bi temamî ronî bike û teseliyeke rasteqîn û nûreke geş bide bi maneya xwe ya îşarî hate hawara min:

فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِىَ اللّٰهُ لاَ اِلٰهَ اِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ