Niha ji pişt cilweya e‘zem a îsmê Edl, wek çawa bi Nukteya Yekemîn de hatiye ravekirin li cilweya e‘zem a îsmê Quddûs binêre ku hemû mewcûdat wisa temîz, paqij, safî, spehî, xemilandî û zelal çêdike û nîşan dide ku, ji hemû mewcûdatê re şeklê neynikên wisa spehî dane ku layiqî cemala zatî ya bêhed a Cemîlê Mutleq û yên munasibî esmaya husnaya wî ya bêpayan in.    

   Welhasil: Van şeş navên îsmê e‘zem û şeş nûrên wê gerdûn û mewcûdat di nav perdeyên zêravkirî yên di rengên spehî yên cuda cuda de û di nexşên çeşid çeşîd de û di nav xemlên cihê cihê de pêçaye.

   Meseleya Duyemîn a Şû‘aya Pêncemîn: Cilweya qeyyûmiyetê ya di gerdûnê de tecelî dike wek çawa di mijara wahidiyet û celalê de tezahur dike, eynen wisa jî, di mirovî de ku navend û medar û mêweyeke hişmend e jî di mijara ehediyet û cemalê de cilweya qeyyûmiyetê tezahura wê heye. Yanî, wek çawa gerdûn bi raza qeyyûmiyetê li ser lingan e, eynen wisa jî, gerdûn ji aliyekê ve bi mirovî ku mezherê ekmel ê îsmê Qeyyûm e re qiyamê bi dest dixe; yanî ji ber ku piraniya hîkmet û meslehet û armancên gerdûnê li mirovî dinêrin, goya cilweya qeyyûmiyetê ya ku di mirovî de ye ji gerdûnê re stûnek e.    

   Belê, dikare were gotin ku zatê Heyyê Qeyyûm, ji bo kaînatê mirov pejirandiye û kaînat ji wî re afirandiye. Çunkî, mirov bi cami‘iyeta tamme hemû esmayên îlahî fêm dike, zewqa wê hiltîne. Xusûsen, ji aliyê lezetstendina ji rizqê ve, gelek esmayê husnayê fêm dike. Halehal melaîket, bi wan zewqên esmayan nizanin.    

   Va ye ev cami‘iyeta girîng a mirovî ye ku: zatê heyyê Qeyyûm ji bo ku hemû esmayê xwe bi mirovî bide hîskirin û qenciyên xwe yên cûrbecûr bide tamkirin îşteheke wisa daye mîdeyê ku sofreya fireh a wê mîdeyê bi çeşîdên xwarinan, bi awayekî kerîmane tijî kiriye. Hem wek vê mîdeya madî, jiyan jî kiriye mîdeyek. Ji mîdeya wê jiyanê re hest di şûna destan da sofreyeke nîmetê ya fireh vekiriye. Heçî ew jiyan e, bi wasîteya hestan bi her cûre îstîfadeyên ji wê nîmeta sofreyê her çeşîdê spasiyan dike. Û piştî vê mîdeya jiyanê mîdeyeke mirovayiyê daye ku ew mîde di daîreyeke ji jiyanê firehtir rizq û nîmetê dixwaze. Aqil û fikr û xiyal di şûna destên wê mîdeyê de bi qasî firehiya asîmanan û erdê ji wê sofreya rehmetê sûd werdigrin û şukir dikin. Û piştî mîdeya mirovayiyê, ji bo ku sofreyeke din a nîmetê ya bêhed fireh veke, eqîdeyên Îslamiyet û îmanê kiriye