qasî ku ji her yek ji wan re tasek be, hat şandin. Emir kir ku “Bila hem bixwin hem, bi wan ên ku dê werin ba wan, bidin xwarin.” 1
Belê, di îzdîwaceke weha mubarek de, helbet bereketeke weha divê û bûyina wê, qet-î ye.
Mînaka Diwazdehan: Hezretî Îmamê Caeferê Sadiq, ji pederên xwe yên Îmamê Muhemmed-ul Baqir, ew jî ji pederê xwe yê Îmamê Zeynelabidîn, ew jî ji Îmamê Elî neqil dike ku:
Fatîmet-uz- Zehra, xwarineke ku tenê têra wan her duyan bike pijand. Peyre şand ba Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam da ku ew jî were, ew tevî hev bixwin. Teşrîf kir, emir kir, ji her yek zewceyeke wî re, kaseyek(kasikek) hat şandin. Peyre piştî ku hem ji xwe re hem ji Elî re, hem ji Fatime û ewladên wan re, yek bi yek kase werin veqetandin, Hezretî Fatime dibêje: “Me quşxaneya xwe hilanî, hîna tije dibû û bi ser de diqelibî. Bi meşîeta îlahî, me êpek zeman wisan ji wê xwarinê xwar.” 2
Gelo çima tu, bi vê mucîzeya bereketê ku ji silsileyeke nûranî û bilind a rîwayetê tê, mîna ku bi çavê serê bibînî bawer nakî? Belê, şeytan bi xwe jî nikare hincetekê li hember vê bibîne.
Mînaka Sêzdehan: Îmamên sadiq ên mîna Ebû Dawûd û Ehmed Ibnî Henbel û Îmamê Beyheqî, ji Dukeyn-ul Exmesî Ibnî Seîd-îl Muzeyn, hem ku tevî şeş birayan bi sohbetê muşerref bûye û Nûman Ibnî Muqeer-îl Exmesiy-yil Muzeyn ku ji sehabiyan e hem ji Cerîr neqil dike, bi gelek terîqan ji Hezretî Emer Ibn-ul Xettab neqil dikin ku:
Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, ji Hezretî Emer re ferman kir: “Ji bo rêwîtiyê, zad û zexîre bide çar sed siwariyên ku ji qebîleya Exmesiyan hatine.” Hezretî Emer got: “Ya Resûlullah, zexîreya mewcûd, çend sa’eyakî ye. Hemû, bi qasî têjikeke hêştirê ku
