û dikariya bi her kesî re hevdîtin bikira. Hal bi hal ev herdu kes ne mîna min bê kes û bi tenê bûn.. Maşallah bandoreke zêde ya wan heye.. Hem… Hem… Hal bi hal ez xistime nav gundekî. Di şeş salan de du caran bi tenê min karibû ku biçûma wî gundê ku bîst xulekan dûr bû; ji bo çûna wî gundî û ji bo hewaguhêziya çend rojekê destûr nedane min, wê dereceyê min di bin îstîbdadeke qat bi qat de dipelçiqînin. Hal bi hal hikûmetek çawa be jî bila welê be, zagonê wê yek e. Li gorî gundan û li gorî kesan zagonên cihê cihê nabe. Nexwe qanûna der barê min de bêzagonî ye. Karmendên li vir kartêkirina (nifûza) hikûmetê ji mebestên xwe yên şexsî de bikar tînin. Bes ez bi sed hezaran spasî bo Cenabê Erhemurrahîmîn dikim û di awayê tehdîsa ne’metê de dibêjim ku: “Hemû ew îstîbdad û zoriyên wan ketin şûna agirê xîret û himetê û parçeyên daran yên nûrên Qur’anê ronîdar dikirin ku pê dixe û geş dike. Û ew nûrên Qur’anê yên ew zorî (tezyîq) dîtîn û bi herareta xîretê belav bûyîn, li dewsa Barlayê ev parêzgeh, bêguman pirtirînê welêt kire şûna medreseyekê. Ewana min di gundekî de degirtî (mehpûs) zen dikin. Weke ji eksa zindîqan, berevajî, Barla bû kursiyê waneyê, gelek derên mîna Ispartayê ketin şûna medreseyê.

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبىِِّ