Ebdulmuttelib, di hiyama biçûkiya Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam de, bi rûyê wî yê mubarek diçû duaya baranê. Ji bo xatirê(hurmeta) rûyê(çavê) wî dihat ku ew bûyer, bi helbesteke Ebdulmuttelibî iştihar(navûdeng/ deng daye) kiriye. 1
Hem piştî wefata Nebewî, Hezretî Emer, Hezretî Ebbas kiriye wesîle û gotiye: “Ya Reb! Ev mamê hebîbê te ye. Ji bo xatirê hurmeta rûyê wî baranê bide.” Baran hatiye. 2
Hem Îmamê Buxarî û Muslîm radigihînin ku: Ji bo baranê dua hat xwestin. Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam dua kir. Baran wisan hat ku mecbûr bûn: “Eman dua bike, bila bisekine.” Dua kir. Tavilê sekinî. 3
Mînaka Duduyan: Bi qasî nêzî tewaturê meşhûr e ku: Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, berî ku sehabî û yên ku hatibûn îmanê bigihîjin çilî û hîna wextê ku îbadet veşartî(bi dizî) dihat kirin, dua kir:
اَللّٰهُمَّ اَعِزَّ اْلاِسْلاَمَ بِعُمَرِ بْنِ الْخَطَّابِ اَوْ بِعَمْرِو بْنِ هِشَامِ
Piştî rojekê du rojan, Hezretî Emer Îbnul-Xettab hat îmanê û ji îlan û îzaza Îslamê re bû wesîle. Ûnwana ‘alî ya “Farûq” girt. 4
Mînaka Sisêyan: Ji hin sehabiyên guzîne(bijarte) re, ji bo meqsedên cihê cihê dua kiriye. Duaya wî, bi awayekî wisan nûranî qebûl bûye ku ew kerameta duayî, derketiye dereceya mucîzeyê. Ezcumle, di serê pêşî de Buxarî û Muslîm radigihînin ku ji Îbnî Ebbas re weha dua kiriye:
