Ji gelek cuz-iyên wan çend hebên ku nav û deng dane, em weke nimûneyê beyan dikin:
Ya yekê: Destê xwe bi serê Emer Ibnî Se’d xistiye û dua kiriye. Gava ew zat di heştêsaliya xwe de wefat dike, bi bereketa wê duayê, di serê wî de (mûyekî) sipî tune bû(ye). 1
Ya diduyan: Destê xwe daniye ser serê Qeys Ibnî Zeyd, mesih kiriye û dua kiriye. Bi bereketa wê duayê, gava ew hatiye ketiye sedsaliya xwe, bi tesîra meshê, serê wî hemû sipî; tenê ciyê ku Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, destê xwe danîbûye serê, ripîreş ma(bû)ye. 2
Ya sisêyan: Ebdurrehman Ibnî Zeyd Ibn-il Xettab, hem biçûk(kurt) hem ne xweşik bû ye. Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, bi destê xwe, serê wî mesih kiriye û dua kiriye. Bi bereketa wê duayê, hem ji aliyê bejn û balê ve hem jî ji aliyê reng û rû ve ketiye sûretekî herî xweşik. 3
Ya çaran: Di Xezweya Huneynê de, rûyê Aîz Ibn-î Emr birîndar bû ye. Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, bi destê xwe, xwîna ser rûyê wî paqij kiriye. Ciyê ku Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, bi destê xwe temas kiriye (destê xwe pê kiriye/xistiye) bûye xwedî taybetiyeke nûrî ku muheddîsan, bi
كَغُرَّةِ الْفَرَسِ
ê tabîr kiriye. Ango “mîna beşahiya nava eniya hespê kumêt“ Wisan ew ciyê temasê dibiriqiya. 4
Ya pêncan: Destê xwe bi rûyê Qetade Ibn-î Selman xistiye, dua kiriye. Êdî rûyê Qetade, mîna mirêkê(eynikê) biriqiye. 5
Ya şeşan: Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, wextê ku Zeyneba qîza Umm-u Seleme ku Ummul Mumînîn e û qîza pîreka Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam e, biçûk bûye, Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam,
