TÎRÊJNA ÇARAN: Êdî hey nefsa min a tenbel! Bingeha limêja ku mînanî cûrekî mîracê ye yê wekî hildana leşkerekî, ya bi awayê sade bexşînî va bal bergeha şahaneyî va ya di nimûna borîndayî, bi awayê sade banînî va Xwedayê Mezinê Zîbadar û Peristeyê Zîbayê Mezinkar te bal barga xwe va hildide. Ji  axifta

اِيَّاكَ نَعْبُدُ

yê ra li gorî hilîka herkesî da xuyagahekî mezin e ku “Ellahû Ekber” dibêje, bi divêkî û xeyalkiyê va yan bi hoşaniyê va ji du cîhana dibore, ji benda maddekiyan da rût dibe, bal cêrgekî hemîşkiyê perestinê va yan bal siyekî hemîşkî va yan bal çehrekî wî va hildikşe, ji cûre bergehê ra serfiraz dibe. Goya di tevgerên limêjê da bicar bicar “Ellahû Ekber, Ellahû Ekber” gotinê va bal birina cêrgan û hilkişanêd veşarikî va û yan bal hilkişana ji çemberêd piçûk da bal yêd mezin va yê va awirdayînekî ye û bernavekî kurtê balatiyên mezinatiya wî ya li dervayê zanîna me da yê ye. Goya her “Ellahû Ekber”ekî ji birina nerdîwanekî mîracê ra nîşan e. Êdî, ji vê bingeha limêjê da bi divêkî va yan bi hoşanî va yan bi rewşanî va yan bi xeyalkiyê va ji siyekî wê ra ji çirûskekî wê ra xuyagahîtî jî û bextiyarîkî mezin e. Êdî di Heccê da gelek bi piranî Ellahû Ekber gotiniyê, ji vê razê da ye. Lewra hecca pîroz bi hîmaneyê va ji bo herkesî ra di cêrgekî fireh da perestinekî ye. Çawa ku eskerekî di rojekî arizî da di çembera ferîk da wekî ferîkekî bal cejna padîşah va diçe û ji bexşîna wî ra xuyagah dibe; wisan jî, hecîkî çi hind nexwendî be jî, mînanî rewşendilekî ku cêrgan birriye yê, bi bernava Xwedayê Mezin ê hemî kenarêd zemînêyê va bal Xwedayê xwe va rûdar e. Bi perestinekî hemîşkî va serfiraz e. Her hemin germî û gêjanî û lerzanî û tirsaniya xwedanî yê ya ku cêrgên firetiyê yên bi kilîta Heccê va vebûneyê û bergehên mezinaya xwedatiyê yên bi dûrbîna wî va ji nêrîna wî ra dixuyênê, çemberên peristinê û cêrgên mezinatî û bergên vexuyaniyêd ku bi nîşangêd wî va ji dil û hişê wî ra peydapey firehdibineyan didinêyê, bi Ellahû Ekber, Ellahû Ekber ê va tên dahiştinê û bi wê va ewan cêrgen bişkiftî yê dîtî, yan hoşandî tên eşkerakirinê. Ji  hecê şûnda ev divêka bala û fireh, di cêrgên cihê da di limêja cejnê û di limêja baranê da û di limêja bergirtina roj û heyvê da û di limêja bi komanî va tê kirinê yê da heye. Êdî, hêjatiya nîşangêd Îslamî yê, çendan ji cûre yê sunnetan be jî, ji vê razê da ye.