بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

Pêşîk

   Pêşîka Nivîsoka Qederê ya ku rêkî Quranêyî kurtirîne yê, di jimarekî wê yê, ku nivîskarekî nezantir, bêzanîna hevwartî yê va di rewşekî perîşan da nivîsiyeyî da di rûpela wê ya serî da ketina şêst û şeş axiftikan di hevwarî yê da yê, me bi sosretîva dît û nîşan lê danî, wusankî me da nivîsanê. Li gorî adetê da axiftê hevta nemane; meger ku ji hev ra hevwar hatine. Me ji vê da zanî ku, ev pêşika piçûçik, hêjatîkî wê ya mezin heye. Ji  her kesê ra kêr hatî ye. Nivîsoka qederê, ji bo ku her kes wê naxwîne, jê da hoyde nedihat girtinê. Vê razê awir da ku, ji nivîsoka qederê ya zor da were girtinê. Li cîkî hêsa da were nivîsînê.

   Rêyên ku bal Xweda yê bala va digihêjinan, gelek pirr in. Hemî rêyên rast, ji Quranê da hatine girtinê. Lê hinkê rêyan, ji hinkê wan kurtir e û asantire û giştanêtir dibe. Di nav wan rêyan da ya ku min, bi hişê xwe yê kurt va ji Quranê girtiye yê, rêya ahestî û belengazî û telizanî û hoşanî ye. Erê, ahestî jî, wekî evînê ye, belkî rêkî çêtir e ku, bi rêya perestinê va bal dilbertî yê va diçe. Belengazî jî, bal navê Rehman va digihêjîne. Hem telizanî jî, wekî evînê ye; belkî rêkî birratir û firehtir e ku, bal navê Rehîm va digihêjîne. Hem hoşan jî, wekî evînê ye; belkî rêkî zengîntir û pertewtir e ku, bal navê Hekîm va digêhêjîne. Ev rêya, wekî rêyên dizî, mînanê “deh nazikana” deh gav nîne û mînanê rêyên eşkera, gavên ku bal heft nefsan û heft cêrgan va tên avêtinê yê nîne. Belkî ji çar gavan da hevdar e. Ji  rê yê pirtir bingeh e û rêzika Xwedê ye. Bira çewt neyê zanînê; divêk ew e ku, ahestî û belengazî û kêmasiya xwe, li pêşberê Xweda yê Bala da bibîne. Yan na, divêk ew nîne ku, wana bike û yan ji şênî yê ra rava bide. Wirdê vê rêya kurt, çûyîna li pê rêzika Pêxembere û kirina ferza ye û hiştina gunehêd mezin e û bi arizî va bicî anîna hîman va kirina limêjê ye û kirina tesbîhê li pê limêjê ye.