Erê her yekî me, yek ahestegerê karîna xwedayî Yekî Tek e û yek meyweyê dizgûnê dara afirînî ye û yek radarê ronakê yekîtiyê ye, yek xaniyê periyane û yek firokeyê wan û yek mizgeftê wan e; û yek çirayê kişwerên balayî û yek rojê wan e; û yek nêrînkarê padîşahiya xwedatiyê ye û yek sosikê deşta balayiyê ye; û yek koşkê wî ye û yek kulîlkê wî ye; û yek û yek masiyê ronakî deryaya asîmanî ye û yek çavê rindî ^(Haşiye)  rûyê asumanî ye. Di rewşa me ya komane da, di nav geraniyê da hamûşîkî û di nav huwîdeyê da geranekî û di nav çagirîniyê da sosîkî û di nav dûzanê da rindafirînîkî û di nav rêzanê da balatiya pîşeyiyîkî heye. Ji  wî yekî da, em Hostayê xwe yê Mezinkar bi zimanên bêdawî va yekîtiya wî tektiya wî, serwertiya wî û rewşên zîbatî û mezinatî û balatiya wî ji hemî heyîkan ra eşkere dikin. Di vê tewşê da, tu olamkarên wekî me yê di cêrga dawîn da, zelal û pak û serber û bindestî bi tevliheviyê û bêduzaniyê û bêolamiyê hetta bi bê xwedîtiyê va gumandikî. Ji  wê yekê da tu hêjayî sîlleyê yî,” dibêje. Mînanî qewitandina ahurmanî yê stêrkekî li rûyê wî dozvanî da şîmaqekî were lê dixîne ku, ji stêrkan da bal binê dojehê va wî davêje û xurista ^(Haşiye)  bi wî ra yî, bal newalên xulyan va û rast hatinê yî, bal çahla hîçanê va û nîvkaran, bal tariya nebûyîn û çênebûyînê va, pelsefeyê bal bine jêrtirê jêran va davêje. Bi hemî stêrkan va ew stêrka fermana pakîna  

لَوْ كَانَ فٖيهِمَٓا اٰلِهَةٌ اِلَّا اللّٰهُ لَفَسَدَتَا

  va dixûnin û dibêjin, “Ji baskê mêşê da bal qendîlên asîmana va bigire, bi hindê perê mêşekî ji nîvkar ra jî tune ye” ku tilî têxêniyê eşkera dikin.

سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَٓا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلٖيمُ الْحَكٖيمُ

اَللّٰهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ سِرَاجِ وَحْدَتِكَ فٖى كَثْرَةِ مَخْلُوقَاتِكَ وَ دَلَّالِ وَحْدَانِيَّتِكَ فٖى مَشْهَرِ كَائِنَاتِكَ وَ عَلٰى اٰلِهٖ وَ صَحْبِهٖ اَجْمَعٖينَ