Dîsa bal dil va tê ku, tu dibêjî : “De bira bikare derkeve. Ji  bo çira derketiye, çi divîka wî heye? Mînanê rewşendilan bi can û dilê xwe va here, bes e.“

   Em jî, dibêjin ku: Êdî ku, Hostayê Mezinkar, ravedayîna ayetên xwe yê sosretê di kişwerê xwe yê der û hundir da yê û ravekirina dezgah û kangahên vê cîhanê yê û nîşandayîna çirîkên dawînê karên merva yê xwestiye. Her hemin, hilgirtina çavê wî yê mînanê kilîta kişwerê bînanîkan û guhê wî yê ku ayetên di kişwerê bihîstîkan da yê dibîne yê, bal textê bala va bi xwe ragirtina wî divê. Çawan ku gewdeyê wî yê hêja yê mînanê makîna destik û leşikên rewanê wî yên bingerê karên bêjimariyê jî, bal textê bala va bi xwe ragirtina wî, daxwaza hiş û huwîde yê ye. Çawan ku di bihiştê da huwîde yê Xwedê, gewdeyê ji rewanê ra dike heval. Lewra yê ku ji gelek pirr olamên peristinê ra û ji kêf û êşên bêjimar ra bingere yê gewde ye. Her hemin, ew gewdeyê pîroz, ewê bi rewanê ra bibe heval. Êdî ku, di bihiştê da gewde bi rewanê ra diçe. Her hemin bi bala yê Ehmedane yê ku, bal Dara Dawiyê ya gewdeyê Bihişta Êwirgiyê va hilkişiyayê ra gewdeyê wî yê pîroz, pê ra heval gerandin, huwîde bi xwe ye.

   Dîsa bal dil va tê ku, tu dibêjî: “Di çend demkutekî da hezaran sal rê yê birîn, bi gorî hiş va nebûyîk e.”

   Em jî dibêjin ku: Di pîşeyê Hostayê Mezinkar da gerran di cêrga dawîn da cîhêk in. Bi nimûneyê va, bi lezana deng ra lezana tavê û aletrikê û rewanê û hiş, çire dijberbûna wan, xuya ye, yê sitêrkên gerrok jî bi gorê pîşeyê va gerranê wan were cihê nin ku, hiş di gêjaniyê da ye. Gelo gewdeyê wî yê nazik, di hilkişanê da ji rewanê wî yê bala yê leziyan ra bûye peyîk. Gerra wî ya di lezana rewanê da yê, çawan ji hiş ra dijber dixuyê? Hem tu, deh demkuta rakevî, caran dibe ku, bi hindê salekî va ji tewşan ra berdest dibe. Hetta xewna ku di demkutekî da merif dibîne, gotinên wî yê ku tê da bihîstiye û axifteyên wî yê ku gotiye yê, kom bibe, di kişwera hişyariyê da rojekî, belkî demekî pirtir divê. Divêk ew e ku, yek demekî li gorê du merfa da ji yekî ra rojekî ye, ji yekê ra jî dikeve ciyê salekî. Li vê divîkê, bi vê nimûnê va binêre ku:

   Di lezana gerrên ku ji gerra meriv da û ji gerra gulleyê da û ji deng û ji tav û ji alektrîkê û ji rewan û ji hiş da xuya dikinan da ji bo ku, bibe endazekî, em sa‘etekî wiha dihoşin ku, di wê se’etê da deh derzî hene. Yekê wê, se’etan rava dide. Yekê wê jî, di çemberekî şêst carî ji wê fireftir da demkutekî dijmêre.