Êdî ew dozdara di serî da li hûrçikekî piçûktirê hebûkan rast tê, ji wî ra xwedayî û xwedanê bingehên bûyîna xwe dixwazeyeyî ji  hûrçikekî ra bi zimanê xuristî û bi zaravê pelsefeyê va dibêje. Ew hûrçika jî bi zimanê bingehî va û bi zaravê huwîdeyê xudane va dibêje ku: “Ez olamê bêbergeh dibînim. Ji  her çêkberî ra cihê cihê dikevimê û dixebitim. Eger di te da, zanîn û karîna ku wan hemî olaman bi min bide dîtinê heye; hem di nav hûrçikên wekî min ê ku nayên berge û jimariyê da, em bi hev ra digerin û kar, dikin ^(Haşiye)  eger daweriyê û karîniyeke ku wan hemî hurçikên hevalêd min ê bixebitîne û li bin fermanê da bigireyî, di te da hebe; hem ji hebûkên ku ez pirr bi duzan va jê ra parîk dibimê ra nimûnane ji gilorîkên sor ê di xûnê da ra dikarî bibî Xwedan û tevgeryanî bingehîn ji min ra xwedabûnê doz bike, min bal yekî ji Xwedê pêva ra bispêre. Yan na huş be! Hem mînanê ku tu ji min ra nikarî bibî xweda, tu nikarî têkil jî bibî. Lewra di olamên me û di geranêd me da, were dûzanekî hêja heye ku, yê ku Xwedanê huwîdekî bêdawî û zanînekî çemberdar nîne yê nikare tilî tixe nava me. Eger têxînî dixîne nava hev. Tewş ew e ku, qeratûyê wekî te yê hişkî ahiste û korîk û herdu deste wî bi deste du korî wekî rasthatin û xuristiyê da di tu aliyekî da nikare tilî dirêj bike.” Ewî dozdarî mînanê gotina mayekan got ku: “Wekî were ye, tu bi xwe ji xwe ra bibe xwedan. Çirra tu bi navê yekê dinê va xebitana xwe dibêjî?” Hûrçikê ji wî ra bersivane dibêje: “Eger wekî rojê mijûkê min û mînanê tava wê, çemberdar zanînekê min, wekî germaya wê, werhatî karînekî min û mînanê heft rengê di tava wê da yê, çemberdar bihêkên min hebûyana û bal her ciyê ku ez tê da digerim û bal her hebûkê ku ez tê da dixebitim va rûdar yek rûyê min û nêrînêdar yek çavê min û borîkar yek gotinê min hebûyana, belkî min,” wekî te gewendewetiyê bikira. Bi xwe ji xwe ra xwedîbûna xwe min bidozanda. De bicehime here. Tu ji min da kar nabînî!”

   Êdî, siparekî nîvkaran dema ku ji hûrçikê da bêhevî bû, dibêje. Ezê ji gilorîkên sorik da kar bibînim. Li gilorîkekî sorikê di xûnê da yê rast tê. Jê ra bi navê peywendan va û bi zimanê xurist û pelsefeyê va dibêje ku: “Ez ji te ra Xwedê û xwedan im.”