goya  her kulîlkekî û her mêwekî û her canberekî yek demxeyê wî hostayîne û yek morê wî ne û yek turreyê wî ne. Li her kuderê hebin bi zimanê rewşê va her yekî wan dibêje ku: “Ez demxêkiyim, ev ciya jî çêkberê wî ye û ez more kiyim, ev çêgaha jî nivîsara wî ye; û ez turra kiyim ev vargê min jî, hebûna wî ye.” Divêk ew e ku, ji çêkberekî biçûktir ra, Xwedatî ji yê ku hemî anjûran di çenga deste xwe da digireyê ra arizandiye û canberekî sadeyi perwerandin û serwirandinî, ji yê ku hemî canberan û gihayan û çêkberana, di çenga Xwedatiya xwe da diperwerîne, arzîbûyîna wî yê kor nîne dibine. Erê, her kitekî bi zimanê mînatî û hevtayi va ji kitên mayîn ra dibêje “Ke ji cureyê min ra xwedî be, ew jimin ra dibe xwedî.” Her cure bi zimanê belavbûna wîya di rûyê zemînê da bi cureyên dinê ra dibêje: “Kê ji hemî rûyê zemînê ra xwedan be, ji min ra dibe xwedan.” Yan na, nabe. Zemîn bi zimanê hevgirêdana wî ya bi rojê va û hevsipartina wîya bi asîmana va, bi sitêrkên gerrokî yayîn va, wiha dibêje: “Kê ji hemî cîhanê ra xwedî be ew ji min ra dibe xwediye, yan na, nabe.” Erê, yek ji sêvekî ra beje: “Tu çêkirina min î.” Ew sêva bi zimanê tewşê va ewê beje: “Huş be!” “Eger tu hemî rûyê zemînê da ji çêkirina hemî sêvan ra karinkarbî, belkî ji hemî mêwedarên hevtayî me yî li rûyê zemînê da belavbûyîn ra, belkî ji hemî yadîgarên banînkarên bi gemiya xwe va ji gencîna banînê da hatiyan ra tu xwedî bî jimin ra xwedîtiyê doz bike.” Ew sêva wê wiha bibêje û li devê wî gendeyî ra şimaqekî lê bixîne.

   ÇIRÛSKA NEHA: Me ji demxe û mor û turreyên di parî û di pariyekî da û di hemî hemîşkî da û di hemî cîhanê û jiyanê da û di jiyandar û jiyandinê da, bal hinekî wan va me awir da. Niha di curan da ji demxên bêjimar da emê bal demxekî va awir bidin.

   Erê, çawan ku mêwêd bêjimarêd dareke mêwedar, bi yek perwerandinekê û qanûneke yektiyê va ji tek kiringahekî da tên gerandinê, ji wê yekê da zoran û rencan û dayîn, werre hêsatiyê peyda dikin ku ji tek mêwekî ku bi pirraniyê va perwerandinê ra hevwar dibin. Divêk ew e ku, pirranî û gellekiya kiringahê, ji bo her mêweyê ra, bi awayê jimarîkîva bi hindê hemî darê va zoran û dayîn û leşan dixwaze. Cihêtî sade bi awayê tewşkêva ye. Çawan ku ji bo leşikên eskerê yî yên divêkî, ji tek eskerekî ra yî bi hindê hemî fabrîqên divêkî ji ordiyê ra parîkî divên. Divêk ew e ku, kar ji yektiyê bal piraniyê va bibore, bi jimara kitan va, ji aliye jimariki da, zoranî pir dibe.