çêkiriye û sera ser bi tiştên têşik va tijî kiriye û bi cureyên sosikan va sosandiye û bi ahestgîrên pendnuma va xemilandiyeyî, her hemin ji me û ji hatiyên li vira yê da daxwazekî wî heye. Em wî binasin. Hem çi jime dixwaze yê, gerekî em bizanin.”

   Ew merfê dinê got: “Ez bawernakim ku, hostakî ku tu jê da diaxifî yê heye û vê cîhanê gişkî, bi tek serê xwe va bigerîne.”

   Hevalê wî bersîvane got ku: “Em viya nenasin û bêperva bimînin, kara wî tew tune ye; ziyana wî hebe, gelek mezin e. Eger em li nasîna wî bixebitin, zora wî pirr sivik e; kara wî hebe, gelek mezin e. Ji  bo wî yekê ra li hemberê wî da bêperwa mayîn, tu car karê hiş nine.”

   Ew meriyê serserî got: “Ez hemî hêsaniya xwe û kêfa xwe di nehoşandina wî da dibînim. Hem bi tiştên wuha nakevin serê min da yê ra ez nabilim. Van hemî karana tiştên li hev rasthatî û tevlihevin; bixwe bixwe va dizivirin. Çi ji min ra divê?”

   Hevalê wî yê hoşdar ji wî ra got: “Ev ênîra te min jî, belkî piran jî, bal xeşmekî va bavêje. Ji  ruyê serserîkî da carna dibe ku, koçwarekî kavil dibe.”

   Dîsa ew serseriya zivirî, got ku: “Yan birakî ji min ra rava bide ku ev koçwarê hanê mezin, tek xwedîkî wî û tek hostakî wî heye; yan jî, di min negere.”

   Bersîvane hevalê wî got: “Êdî ku, ênîra te, bal cêrga dînîtî yê va derketiye û tu yê, bi wî ênîra xwe va me û belkî koçwarê ji xeşmekî ra girfitar bikî. Ezê jî, ji te ra bi donzdeh radara va rava bidim ku, ev cîhana wekî serayekî, ev koçwarê mînanê bajarekî, tek hostakî wî heye û ew hostaya yê ku her tiştê digerîne, ew tinê ye. Di tu alîkî da kêmasiya wî tune ye. Ew hosta yê ku bi me naxûyê, me û her tiştê dibîne û gotinê wan dibîhêze. Hemî karên wî ahestgîr û têşukin û van hemî çêkberên ku em dibînin û zimanê wan nizanîna fermanberêd wî nin.”

   RADARA YEKÊ: Were, li her alî yê binêre û li her tiştê tûj binêre; di nav van hemî karan da destekî veşartî dixebite.

   Lewra, binêre, tiştekî di piçûkiya dendikekî ku bi hindê diramekî ^(Haşiye)  hêza wî tune yê, barê hezaran ritilê hildide.