Lewra bi dayîna jiyanê yê ji te ra va ji parîktiyê da bal cûrekî hemîşkiyê va û bi dayîna merivtiyê va bal hemîşkiya bingehîn va û bi dayîna Îslamtiyê va bal hemîşkêkî balayî û ronak va û bi dayîna evîn û nasîniyê va bal ronîkê çemberdar va te derxistibe.

   Êdî, hey nefso! Te vê padajê girtiye. Tu bi olamekî kêfdar ê qencîdar ê hêsa yê sivik ê wekî peristinê va fermanber î. Tewş ev e ku, ji vê ya ra jî, sistiyê dikî. Eger tu nîvçû jî bikî, goya  mînanê ku padajên wî yê berê têr nehatineyê, tiştên pirr mezin, zorkarane dixwazî; û hem ji bo çi, niyaza min nehat hildanê dibêjî û naza dikî. Erê, para te naz nin e, niyaz e, Xwedayê Bala, behiştê û bextaniya timmaniyê, sadeqencî û paşiya xwe va dide. Tu tim xwe bal banîn û baxşîna wî va bavêje û bi wî va bawer bibe û li vê fermanê guhbide:

   قُلْ بِفَضْلِ اللّٰهِ وَبِرَحْمَتِهٖ فَبِذٰلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ

   Eger tu bêjî: Ez, li hemberê van qenciyêd mezin ê bê berge da çawan bi vê şabaşa xwe ya piçûk a bergehdar va dikarim hemberiyê bikim?

   Berpirs: Bi hoşankê hemîşkî va bi bawerîkî bê berge va. Bi nimûne yê va: Çawan ku merivekî bi yadîgarekî di bihayê pênc pera dayî va dikeve bergeha padîşahkî û dibîne ku, yadîgarên ku her yekê wan, hêjayê milyonan, ji merivên hêja da hatine, li wê derê da hatine rêzandinê, bal dilê wî va tê ku, yadîgara min, hîç e. Ez çi bikim, ji nişkva dibêje: Hey serwerê min! Ez van yadîgarên biha, bi navê xwe va ji te ra pêşkêş dikim. Lewra tu ji wan ra hêjayî. Eger karîna min hebûya, min qatekî vana, ji te ra yadîgar dikira. Êdî, ew padîşahê ku tu neçariya wî tune ye û ji cêrga rastî û rûmeta şêniyê xwe ra bi awayê nîşanê va yadîgarên wan hildide, wî hoşîn û arizûya mezin û hemîşkiya wî bêçareyî û hêjatiya wê baweriya wî ya rind û bala, mînanê yadîgarekî mezintirî yê hildide. Werre bi xwe, parsakî ahist, di limêja xwe da 

اَلتَّحِيَّاتُ لِلّٰهِ

  dibêje. Dibê, ez yadîgara peristinê hemî afirandiya yê ku bi jîna xwe va ji te ra pêşkêş dikinêyê, ez bi jimarîka xwe va hemiyê wan, ji te ra pêşkêş dikim. Eger ji destê min da bihata, min ê bi hindê wana, şabaşan ji te ra pêş bikira. Hem tu ji wan ra hem ji pirtirê wan ra hêjayî. Êdî, ev hoşîn û baweriya hana, şabaşkî hemîşkî yê pirr fire ye.

   Toxum û dindikên gîhaya, hoşînêd wan in. Hem petîx, di dilê xwe da di rewşa dendika da hezar hoşîniyê dike ku, ya afirîdê min!